Абай ауылына жеткенше асықты. - Анау Абай, Абай ғой, айналайын-ай! Апасына айтайыншы, - деді бір үлкен әйел.
- Бәсе, Телғара ғой... Жаным-ау, мынау... — Телғара! - деді жас әйел.
Абайдың келген хабарын естіп, анасы - Ұлжан мен әжесі – Зере сыртқа шықты. Зеренің ең жақсы көретін немересі — Абай еді. Оның тілеуін тілеп отыратын.
Абай аттан түсті. Ол көп ішінен, ең алдымен, өз шешесін көрді. Соған карай жүре беріп еді, шешесі:
- Шырағым, балам, ар жағыңда әкең тұр... Сәлем бер! - деді.
Абай әкесіне қарай тез бұрылды. Әкесіне қол беріп амандасты.
Әкесі:
- Балам, бойың өсіп, ержетіп қалыпсың! Бойыңдай болып білімің де өсті ме? - деді.
Ұялғанды, жауап айтпағанды кешірмейтін әке мінезі Абайға белгілі. Ол сабырмен:
- Шүкір, әке, Қазіреттің рұқсатын алып қайттым, – деді.
Құнанбай:
- Бар, енді шешелерін жаққа бар, амандас, балам! – деді.
1-тапсырма. Берілген үзіндіге ат қойыңыз
2-тапсырма . Берілген эпизод үзіндісі бойынша сұрақтарға өз сөзіңізбен жауап беріп, мәтіндегі негізгі ойды анықтаңыз.
