Ел үшін басын бәйгеге тіккен бабаларымыз болғанын жақсы білеміз. Олар ұрпақтарына тәуелсіздік сыйлау үшін, жақсы өмір сүруі үшін өзінің өмірін қиған. Бізге тәуелсіздікті алып беру үшін неше түрлі қиындықты бастан кешкен. Ата- бабаларымыз қандай болған десеңші. Олар жақсылық жолында күрескен. Біз ата-бабаларымызды мақтан тұтамыз. Ата-бабаларымыз арыстандай айбатты, жолбарыстай қайратты болған. Біз ата- бабаларымызды ұмытпауымыз керек. Батырларымыз: Қабанбай батыр, Бөгенбай батыр, Наурызбай батыр. Керей мен Жәнібек. Ұлы отан сонысына қатысқан: Әлия Молдағұлова, Мәншүк Мәметова, Бауыржан Момышұлы. Айта берсек батырларымыз көп болған. Біз батырлардың ұрпағымыз. Қазіргі таңда ел болашағы біздің қолымызда.
Күйші туралы.
Күйші дегеніміз - ұлттық аспапта (домбыра, қобыз, сыбызғыда) күй орындаушы. Күйші дегенде алдымен есімізге Құрманғазы Сағырбайұлы, Дина Нұрпейісова, Дәулеткерей, Тәттімбет секілді атақты күйшілеріміз оралатыны сөзсіз.
Жалпы күй өнері қазақ халқына ғана тән өзіндік орындау мәнері бар өнер түрі. Күйшілер халықтың мұң - мұқтажын, арман - тілегін, өмірін , салт - дәстүрін ұлттық аспаптар арқылы көрсетіп отырған. Күйлердің тақырыптары да әр алуан болып келеді.
Бұрынғы кездері күйшілер күйлерді өздері шығарып, өздері халық арасында таратып отырған. Күйлер қобыз, домбыра, асатаяқ, шаңқобыз, дауылпаз, жетіген секілді ұлттық аспаптардың сүйемелдеуімен орындалады.
Күйдің әуендік құрылысы мен ырғақтық - орындаушылық әдістері сан алуан болады. Мысалы, Құрманғазы күйлері екпінді, жігерлі келсе, Дәулеткерейдің күйлері терең толғауға, романтикалық лирикаға негізделген; Тәттімбеттің күйлері әуені әсем, тәтті мұң мен қоңыр сазға толы болса, Қазанғаптың күйлері құбылмалы, ойнақы, төкпе жыр іспетті болып келеді. Күйлер орындаушылық дәстүріне, қағыс түріне қарай, негізінен, екі стильдік мектепке - төкпе және шертпе күй мектептеріне бөлінеді.