Басы иіліп тұрған бидай мен кекірейіп тұрған бидай арасындағы диалог.
– Әй, бидай, сенің басың неліктен иіліп тұр. Мен секілді көкке қарап, кекіреймесің бе?!
– Мені күтіп, баптаған адамға рақметімді білдіріп иілемін.
– Неге адамға салбырап басымызды иіуіміз керек екен?
– Сен тәкәппарсың. Міне, сондықтан да сен биік өсіп тұрсың. Біз адамның көмегімен дәнге толып, пайда алып келеміз. Ал сенің дәнің аз, сен тек санын арттырып, сапасына кесіріңді тигізесің. Соны білесің бе?
– Онда қалай сендер секілді мол өнім беруге болады?
– Басыңды көкке көтере берме. Бар дәніңнен солай айрыласың. Ал иіліп, шүкір ететін болсаң, дәнің молая түседі.
– Түсінікті. Дөрекілігім үшін кешір.
– Бізге бар жағдайды жасайтын адам ғой. Сыпайы болып, оған тиісінше мол өнім беріп, алғыс айту керек.
– Жарайды, рақмет!
– Оқасы жоқ!
Fgufdufgh geyohf ttvgati fygsogd ktdgjih