Қоңыр күз. Күн көзі көрінгенімен, ауа салқын. Есік алдындағы жиде әбден іскен Көрші үйдегі әжей кішкентай Нұргүлді шақырды. - Келе ғой, Нұргүл. Жидені теріс. Бір өзім үлгере алар емеспін. Биыл өте көп сальпты, — деп Нұргүлді демде-ақ жанына үйіріп алды - Әрине, әже, көмектесемін, — деп Нұргүл үлкен тостаққа ид ені теріп сала бастады. Жиде ағаш ының қол жетер жеріндегі өнімін екеулеп, әп-сәтте теріп алды. Содан соң әжей жиде ағаш ын қолымен сілкіп-сілкіп қалды. Жиделер жерге топ-топ етіп түсе бастады. - О, әже, ид енің бәрі түсіп қалды. - Ә, уақыты болды. Күн суым ай, жинап алу керек. Міне, екеуіміз еш бір Қиналмай, қатты да толтырдық. - деп әясей риза көңілін жасыра алмады. Нұргүл жаиде тергенімен, шаршаған жоқ. Көрші үйдегі әжейдің «Айналайын, Нұргүл болмаса бұл жидені түгел теріп алу қайда?», «Нұргүл қарағым, қолғанат больш қалыпсың» деген жылы сөздері көңілін өсірді. - Мынау сенің сыбағаң, Нұргүл Үлкен қыз бол!, - деп батасын берді әжей. Әженің алғыс сөзінен Нұргүлдің мерейі тасыды. Әжейдің қолынан тостақ толь Жиден алып, үйіне қарай томпаңдап, жүгіре жөнелді.оқылымға берілген мәтінге жаңа кейіпкер немесе оқиға қосып мәтіндә аяқтап жаз
Для своего времени и своей среды Абай казался загадкой. Мужественный поэт без страха выступил против, угнетателей казахского народа, согревая его душу светлой мечтой о приближении рассвета, который разгонит мрак невежества, бедности и угнетения, веками царивший в степях. Как яркий факел, освещал Абай своему угнетенному, забитому народу пути к светлому будущему. Имя поэта бессмертно, создания его не умирают, если жизненный: путь его сливается с путем родного народа, если творения его зовут народ вперед и вперед.