ХХ ғасырдағы қазақ әдебиеті
ХХ ғасыр басындағы қазақ әдебиеті тарихы
– әдеби ағымдар өзара айқасқан,ақын-
жазушының әр түрлі бағыт ұстаған,атқарар
архиві,қарап оқыр кітабы,жарық көрген
ба зі мол,қысқасы бейнеті белуардан
келетін күрделі кезең.Осы тұстағы қазақ
әдебиеті өзіне дейінгі ұлттық
әдебиетіміздің бар асылын,үлгілі дәстүрін
ала отыра,дәуірге сай жаңа көркемдік
мүмкіндіктерді ашты.Әсіресе мұндағы Абай
өнегесінің құнарлы болғанын атап айтқан
абзал.Жаңа ғасыр табалдырығын
шығармашылық талаппен аттаған жас ақын
жазушылардың қай-қайсыда Абайды өзіне
пір тұтты.[1]
20 ғасырдың басындағы қазақ әдебиеті ұлы
Абайдың ағартушылық, демократиялық
дәстүрін жалғастыра отырып,
отаршылдыққа қарсы күрес пен
тәуелсіздікті аңсау идеясын ашық және
батыл көтерді. Ахмет
Байтұрсынов,Міржақып Дулатов қазақ
халқының тарихи-мәдени дамудан кенже
қалып,қараңғылықта отырған күйін
суреттеп, елді өнер-білімге
үгіттеді.Жаңалыққа енжар,ұйқыда жатқан
қазақтың бірі «Маса» боп құлағына
ызыңдап,бірі «Оян, қазақ» деп, бар
дауысымен жар салады.[2]
Ғасыр басында әдебиетке келген ақын-
жазушылардың барлығы да осы дүбірмен оянғандар
еді. Сұлтанмахмұт Торайғыров қазақ әдебиетінен
көркемдік-эстетикалық тұрғыдан байытып,жаңа
жырлардың туып, жетілуіне үлес қосты.
Әдебиеттегі сыншылдық бағытты дамытып
,ағартушылық идеяны көркем сөз арқылы
өрістетуге С.Дөнентаев,
М.Сералин, С.Көбеев, Б.Өтетілеуов, Т.Ізтілеуов,
Н.Орманбетұлы, Б.Күлеев т.б елеулі еңбек сіңірді.
[3]
Шәкәрім Құдайбердіұлы (1858-1931)
ХХ ғасырдың басында өмір сүрген әрі лирик,әрі философ,тарихшы, ғалы-зерттеуші,тере ң ойшыл а қын, қаза қты ң бес арысыны ң бірі Ш әк әрім Құдайберді ұлы
әрдайым халықтан қол үзбеді.Оның әшкерлейтіні де халы қ басында ғы кемшілік, ма қтан т ұтары да халы қты қ қазына. Әр кезе ңде жазыл ған «Бай мен қона қ»,
«Партия адамы», «Өкінішті өмір», «Қазақ», «Насихат», «Та ғы сорлы қазақ», «Қош,ж ұртым» т әрізді өлеңдерінде ұлтыны ң басында ғы х әлді шыншылды қпен
бейнелеп береді.Өзінің осы бағыттағы өлеңдерінде ақын сол кезе ңдегі қоғамды қ психологияны дәлме-д әл бере біледі. [5]
Ахмет Байтұрсынов (1873-1937)
Ақын,әдебиет зерттеушісі ғалым
,қазақ тіл білімінің
атасы,түркітанушы,публицист,педагог,
аудармашы,қоғам қайраткері Ахмет
Байтұрсыновтың ғалымдық,ақындық,
публицистік,қайраткерлік істері өз
заманында аса жоғары бағаланған.20
ғасырдың басындағы қазақ әдебиетін
бостандық пен тәуелсіздік идеясымен
байытқан. Қазақ әдебиеті тарихында
Абайдың орны қандай болса, қазақ
тілі мен мәдениеті тарихында Ахмет
Байтұрсыновтың орны сондай.Оның
өмірбаяны, тірлік-тынысы, ой-арманы
туған халқына деген қалтқысыз
қызметтен тұрады.[6]
Міржақып Дулатов (1885-1935)
Міржақып Дулатов қазақтың аса
көрнекті ағартушысы,қоғам
қайраткері,ақын,жазушы,жалын
көсемсөз шебері.Ақын әдебиет пен
мәдениетте жаңа демократиялық
бағыттың кеңінен, орын алып
дамуына зор үлес қосты. Бұл идея
«Оян, қазақ» атты өлеңдер
жинағында (1909жылы) қуатты ұран
болып естілді. Оның шығармалары
мен оқулықтары, қазақ даласына
кеңінен тарап,өлке халқының
оянуына,саяси-күреске араласуына
үлкен әсерін тигізді.[7]
Жүсіпбек Аймауытов (1889-1931)
ХХ ғасырдағы қазақтың көрнекті
жазушысы, қазақ әдебиетінің алтын
қорына керемет көркем әдеби шығармалар
қосқан,сан қырлы дарынның бірі –
Жүсіпбек Аймауытов.Өзін әдебиетте
шағын әңгіме жанрындағы шеберлігімен
таныта білген. «Елес», «Әнші»,
«Қартқожа», «Ақ білек», «Күнікейдің
жазығы» шығармаларынығ қай-қайсында
да азаттық идеясы көрініс табады.ХХ
ғасырдың бас кезіндегі әдебиеттің
көшбасшысына айналған жазушы
әдебиеттің барлық жанрында дерліктей
еңбек етті және өзі қалам тартқан
жанрдың қай-қайсын да болсын, көрнекті
туындылыр жазады.[8]
Домбыра-қазақ еліміздің аспаптарының ішіндегі халқымызға ең көп тараған аспаптарының бірі болып табылады. Ол — қазақтар өмірінде маңызды орын алатын, өзіндік музыкалық сипаты бар аспап. Алғаш эпикалық дәстүр шеңберінде жыр, толғау, термелерді сүйемелдеуге қолданылған домбыра кейін аспаптық шығарма - күй жанрының қалыптасуына ықпал еткен. Қазіргі кезде домбыра жеке әнді сүйемелдеуге, күй тартуға, халықтық-фольклорлық музыкада, классикалық шығармаларды орындауға қолданылатын, мүмкіндігі кең музыкалық аспап болып табылады. Домбыра — қазақтың халық аспабы. Домбыра -қазақ халқының әрбір үйінде болуы міндетті және қажетті аспап болып есептелген.
Домбыра – халық даналығының туындысы. Еліміз егемендік алып, Тәуелсіздікке қол жеткізгелі бері ұлтты айқындайтын негізгі белгілердің бірі – ана тілі мәселесімен қоса, ұлттық өнерге де біраз көңіл бөлінген секілді.
Тәуелсіздік туын тіккен жас мемлекетіміздің болашағына тұтқа болар білімді де білгір, білікті азаматтар даярлау – бүгінгі күннің кезек күттірмейтін міндеттерінің бірі.
Музыка өнерінің мақсаты – өскелең ұрпақты тамыры терең ұлттық өнер қазыналарымен сусындату, дүниежүзілік үздік музыка өнерінің шығармаларына баулу, олардың әлемдік эстетикалық көзқарасын кеңейте отырып, оған деген көзқарасты қалыптастыру.
Өнерге тәрбиелеуде музыкалық шығармаларды тыңдату арқылы балалардың еркін қиялына қанат бітіріп, өзіндік шығармашылық әрекет жасауына ықпал етіп, оның қызығушылық ынта-жігерін арттыруына жағдай тудырып, жетелеп отыру қажет. Дүниежүзіне Тәуелсіздігімізді паш ететін тіліміз бен өнеріміздің, оның ішінде қасиетті домбырамыздың мәртебесін көтеру, тереңірек зерттеу – бүгінгі ұрпақ міндеті.