Менің сүйікті спортшым
Елімізде ауыз толтырып айтып, мақтанатындай спортшылар аз емес. Менің бір емес, екі бірдей сүйікті спортшым бар, олар әр түрлі спорт түрінің шеберлері болғанымен, барша қазақ халқы оларды мақтан тұтады.
Солардың ішінде ең алдымен Александр Винокуровты атап айтқым келеді. Ол - Қазақстанның және Астана Pro Team велокомандасының ең белгілі велошабандозы, «Vino» (Вино) деген атпен белгілі. 2012 жылғы Лондондағы XXX жазғы Олимпиада ойындарының чемпионы, Сидней Олимпиадасының вице чемпионы, әлем біріншілігінің қола жүлдегері, «Вуэльта» көпкүндігінің (2006 жыл) жеңімпазы. Оның есімі Қазақстанның спорт тарихына алтын әріппен жазылды десем, артық болмайды деп ойлаймын, себебі ол Қазақстаннан шыққан Олимпиада ойындарында алтын иеленген тұңғыш велошабандоз.
Еліміз Серік Сапиевті де мақтан тұтады. Ол - ең танымал боксшылардың бірі, олимпиада чемпионы, халықаралық спорт шебері, Қазақстанның бокс бойынша еңбек сіңірген спорт шебері. Оның есімі Қарағанды қаласында бокс орталығына берілген болатын.
Болашақта мен жоғарыда есімі аталып кеткен Серік Сапиев сияқты әлемге танымал спортшы болуды армандаймын. Бокс үйірмесіне аптасына үш рет барып, бар ынта - жігеріммен жаттығып жүрмін.
Әрбір елдің өз бір ерекше заңдары бар.Олар бір біріне ұқсамайды.Әртүрлі келседе,оның маңызы өте көп.Қазіргі біздің заманымызда заң ауадан да қажет.Әртүрлі жағдай болып қалса немесе қылмыс болса ,ол адамды қалай жазалайтынын заң бойынша шешеді.Ия,осы біздің ғасырда заң өте биікте.Әрбір адам және де мәртебесі жоғары адамды осы заң қорғай алады.Көбінесе адамдарға өтірік жала жабылады,сол адамды жақындары шығару үшін жан таласады.Сол жаланы жоқтап,бір немесе бірнеше аргумент тауып алып келеді.Соны заңгерге көрсетеді.Заңгер соларды қарап,ойланады.Содан кейі үкім шығарады.Заң-бұл өте керек.Заңсыз ел,ел емес.