Есть такое суеверие: если в семье не рождаются джигиты – наследники рода, то девочек нарекают такими именами как Ултуган (рожденная мальчиком) или Улболсын (пусть будет мальчиком).
Так же существуют другие приметы, например: соль у казахов не сыплется понапрасну. Рассыпанная соль - повод к переживанию: рассыпается достаток, намечается ссора.
У казаха-путника не принято спрашивать: «Куда направляешься?». Зато принято приветствовать его со словами «Удачи!» и желать счастливого пути.
Нельзя спать на закате: в это время сражаются царство Света и царство Тьмы! – говорят наши поверья.
Не принято подавать гостям еду в поврежденной, треснутой, ущербной посуде. Говорят, что к такой посуде обязательно прикладывается вечно голодный шайтан. Вместе с этим в казахском доме следят за тем, чтобы не гремела посуда: от такого шума благосостояние убегает прочь и счастье обходит дом стороной.
Бар мұндай жорамал: егер отбасында туыла жігіттер – ның түрі, онда қыз нарекают сияқты ұлы тұлғалардың есімдерімен Ұлтуған (туған бала) немесе Ұлболсын (болсын бала).
Көшпелілік — көшпелі халықтардың тарихи қалыптасқан әлеуметтік-экономикалық даму жүйесі, шаруашылық-мәдени типі. Біздің заманымыздан бұрынғы екі мыңыншы жылдықта еуразиялық және афроазиялық аридтік аймақта қалыптасты. Көшпелілік тайпалық одақтар құрылған кезден-ақ өнім өндіру шаруашылығы ретінде орнығып, эволюциялық жолмен дами бастады. Көшпелілер мал жаюдың тәсілдерін жетілдіре отырып, игерілмей жатқан жерлерді пайдаға асыруға қолайлы жағдай туғызды. Әрдайым көшіп-қонуға дайын отырған дала көшпелілері үшін мал күзету, аң, балық аулау, егін егу тұрмыстың дағдылы машығына айналды.