Бір кішкентай қыз әкесінің шапанын жамап отыр екен, шешесі қасына отырып, ақыл айтты:
- Балам, дүниедегі жаратылған жәндік-жансыздардың ешқайсысының да керексіз болып, жерде қалатыны болмайды,- деп. Сол сөзді айтып отырғанда, қыз бала киімін жамап болып, жердегі мақтаның қиқымын терезеден лақтырып, далаға тастады:
- Әже, осы қиқымның ешнәрсеге керегі бола қалмас,- деп.
Шешесі:
- Балам, сол да жерде қалмайды,- деді.
Осылайша сөйлесіп, терезеден қарап отырса, манағы мақтаны жел көтеріп ұшырды, мұны бір торғай көріп қуып барып, мақтаны тұмсығына тістеп қана алып, ұшып кетті. Қыз әжесінен:
- Манағы мақтаның қиқымын бір торғай алып кетті, оны неғылады? - деп сұрады.
Әжесі айтты:
- Көрдің бе, балам, күн айналмай манағы айтқан сөздің келгенін. Ол кішкентай мақтаны торғай ұясына төсеп, жас балапандарына мамық етеді,- деді.!
-Сәлем!
-Сәлем! Қалың қалай?
-Жақсы, ал сенде ше?
-Кушті
-Сең білесің бе қызыл кітап не үшін керек екеніне? Жәй бізге осындай үй тапсырмасын берген.
-Қызыл кітаптың құрып кету қаупі төнген жануарлардың барлық түрлерін білу үшін қажет. Осылайша адамдар қанша жануарлардың кінәсінен өлетінін түсінеді.
-Өкінішке орай. Сен Қызыл кітағы жануарларды білмейсіз бе?
-Жоқ.Ол Амур жолбарысын, Қиыр Шығыс барысын және Қызыл қасқырды есіне алды.
-Енді есіңіде ме?
-Мен енді білмеймін.
-Ал, сабақтан кейін кітапханаға барайық?
-Жарайды
-Көп сағат өткен екен. Мен кеттім.
-Жарайды, сабақтан кейін осы жерде кездесеміз.
-Жақсы. Кездес кенше
-Сау бол.