Жалқаулық - адам бойындағы жағымсыз сипат. Жұмысқа мойны жар бермейтін еріншек, бойкүйез, кежірлікті білдіретін мінездегі ұнамсыз сипат. Жалқаулық кежегесі кейін тартқан кежірлік, жайбасарлық. Жалқаулық шабан қозғалысымен, бойкүйездік еріншектігімен, кертартпа кежірлісімен айқындалатын адам мінезіндегі ерекшелік. Жалқаулық жұмыс істегісі келмей еріну, салғыртсыну сияқты адам мінезіндегі көріністерден де анық аңғарылады. Жалқаулыққа салыну кежегесі кейін тартып іс-әрекет етуге ерінуді білдіреді. Жалқаулық сияқты мінездегі жағымсыз сипаттан арылу үшін адам күнделікті тіршілікте өз алдына мақсат-міндет қойып, оны қалайда әрекет жасап жүзеге асыруым керек деген талап қойып отыруы қажет.
Тіл - сол сау әлем. Жақын сөз тұру көмектеседі.
Доисторических замандардан адам қоғамда тұрады. Сол зарды біл- бір адамға әлдеқандай хабарла- сыртқа өзінің ойын, көңілдерді, сезімдерді шақыртты. Олай жанасушылықтың қажеттілігінен тіл туды.
Жасынан біз әлемді түсінеміз, алғаш ғана, кейін және ша зарға, табу чтобы өзінің жерінің онда әуесқойлықтан. Мезгілдес мен осы біз тілмен басып аламыз. Ол ең маңызды жерді танымда қарызға алады. Танысу чтобы какой-либо пәнді немесе көріністі, ат қоюға керекке, ал кейін мінезде- ол сөздермен. Атау епсіздік пәндер - сол және олардың сауатсыздығы. Көрінген мәселе болуға керекке, прежде барлық, тұжырымда- тілдің сөздерінің. Ұсталық білдіру дұрыс сөздермен өзінің ойының - іс емесжеңіл, бірақ необходимое. Тіпті айтушы білуге керекке олай білдір- ой, чтобы тыңда- оны сәйкесінше сезді әдеттегі әңгімеде. Кері білдір- ой - сол тек айту епсіздік, бірақ және ойлау епсіздік.