Бір кішкентай қыз әкесінің шапанын жамап отыр екен, шешесі қасына отырып, ақыл айтты:
- Балам, дүниедегі жаратылған жәндік-жансыздардың ешқайсысының да керексіз болып, жерде қалатыны болмайды,- деп. Сол сөзді айтып отырғанда, қыз бала киімін жамап болып, жердегі мақтаның қиқымын терезеден лақтырып, далаға тастады:
- Әже, осы қиқымның ешнәрсеге керегі бола қалмас,- деп.
Шешесі:
- Балам, сол да жерде қалмайды,- деді.
Осылайша сөйлесіп, терезеден қарап отырса, манағы мақтаны жел көтеріп ұшырды, мұны бір торғай көріп қуып барып, мақтаны тұмсығына тістеп қана алып, ұшып кетті. Қыз әжесінен:
- Манағы мақтаның қиқымын бір торғай алып кетті, оны неғылады? - деп сұрады.
Әжесі айтты:
- Көрдің бе, балам, күн айналмай манағы айтқан сөздің келгенін. Ол кішкентай мақтаны торғай ұясына төсеп, жас балапандарына мамық етеді,- деді.!
-Жүр Тимур далаға ойнайық,коньки тебейік!-деді олар,бірақ Тимурдың не шанасы да болмаған,не конькиі де,Ол ренжіп:
-Мен шықпаймын,мен сабағымды әлі оқымадым- деді,осыны естіген анасы келесі күні баласына коньки алып береді,Сол күннен бастап Тимур ерте тұрып күнде коньки тебуды үйренеді,
Бір аптадан кейін Тимур,далаға конькиін киіп шығып, мұз айдынына барады Мұз айдынында достары коньки теуіп жүреді
Достары Тимурды көріп қатты қуанады,енді қыс мезгілі Тимурдың ең ұнайтын мезгілі болды