Ақ киімді, денелі, ақ сақалды, Соқыр, мылқау, танымас тірі жанды. Үсті-басы ақ қырау, түсі суық, Басқан жері сықырлап, келіп қалды. Дем алысы - үскірік, аяз бен қар, Кәрі құдаң - қыс келіп, әлек салды. Ұшпадай бөркін киген оқшырайтып, Аязбенен қызарып ажарланды. Бұлттай қасы жауып екі көзін, Басын сіліксе, қар жауып, мазаңды алды. Борандай бұрқ-сарқ етіп долданғанда, Алты қанат ақ орда үй шайқалды. Әуес көріп жүгірген жас балалар, Беті-қолы домбығып, үсік шалды. Шидем мен тон қабаттап киген малшы Бет қарауға шыдамай теріс айналды. Қар тепкенге қажымыс қайран жылқы Титығы құруына аз-ақ қалды. Қыспен бірге тұмсығын салды қасқыр, Малшыларым, қор қылма итке малды. Соныға малды жайып, күзетіңдер, Ұйқы өлтірмес, қайрат қыл, бұз қамалды! Ит жегенше Қондыбай, Қанай жесін, Құр жібер мына антұрған кәрі шалды.
Дархан мен Алмас- ен жакын достар. Дархан Алмаска жиi конакка келiп отырады. Бiр кунi ол Алмаска конакка кiредi. Ол корген кезде, Алмастын оз болмесiндегi тартпаларды жинап жатыр екен. Дархан айтады: - не ушiн жинап жатырсын, кеттiк далага. Анан озi жинай салар сенiн орнына. - жок, мен ардайым озiм жинайм. Мен анама жаным ашиды. - ал мен оз анама жаным ашымайды... Ешкашан жинамаймын... Ендi тусiндiм, мен оз артымнан жинайтын болам. Корытынды(вывод). Дарханнын оз анасына комек тимегенин тусiну. Алмас деген досына карап, оз артынан жинауын тусiнуi.
