Әр халықтың ұлттық танымын, көзқарасын, өзіне тән жеке ұлттық ерекшелігін білдіретін наным-сенімі, әдет-ғұрып, салт-дәстүрі бар. Ата-бабадан келе жатқан салт-дәстүрдің қаймағын бұзбай, ұмытылып кетуіне жол бермей, қазіргі қоғамда өте жарасымды етіп қолданып жүрген халықтың бірі – қазақ халқы. Халқымыз дәстүрге өте бай. Ал салт-дәстүрге бай болу - елдің мәдениетті әрі тәрбиелі екендігінің айғағы.
Салт-дәстүр деген не, соған тоқталып өтейін. Салт-дәстүр – ел өмірімен біте қайнасып кеткен рухани және мәдени азық. Біздің халқымыз өз ұрпақтарын қасиетті салт - дәстүрмен, өнегелі әдет-ғұрыппен, ырым-тыйыммен тәрбиелеп, ұлағатты ұл мен инабатты қызды теріс жолға түсірмей тәрбиелей білген. Бауыржан Момышұлы «мен өзімнің ұрыстағы тәжірибемнен жауынгерлік қасиетті тәрбилеуде ұлттық дәстүрдің маңызы зор екеніне көзім жетті» деп жазады. Бұдан отаншылдық, ерлік, мәрттік, жомарттық, адамгершілік қасиеттердің бәрі салт-дәстүр арқылы даритынын түсінуге болады. Яғни, салт-дәстүр адамды адастырмас тура жолмен жүруге, жөн-жосықты біліп, үйренуге және өмірде қолдануға үгіттейтін мызғымас заң іспетті десем де қателеспесім анық.
Қара пима.
Бейнебаянда қара шаңырақтағы трагедия туралы айтылады.Оқиға ауылда бір жігіттің басынан өткен.Әйелі қайтыс болып,жігіт араққа салынады.Оның бар тауқыметін баласы көреді.Балаға ауылдастары көмектесіп тұрады.Әкесі үйдегі дүние мүліктің бәрін сатады.Ең соңында ол ұлының пимасын сатуды ойлайды.Баласы пимасын бермейді бірақ әкесі оны қатты ұрып,пиманы алып кетеді.Бала қардың үстінде жалаңаяқ жылап жатады.Ал әкесі үйге қайтып келмейді.Бала қатты үсіп,ауырып ауруханаға түседі.Дәрігерлер оның үсік шалған екі аяғын кеседі.Әкесі арағын қойып,ұзақ уақыт емделеді.Ол үйіне келгенде баласын таба алмайды.Поэманың соңында әкесі баласына қара пима сатып әкеледі.Бірақ баланың ол кезде екі аяғыда кесілген еді.Әкесі қатты өкініп жылайды.Бірақ бәрі кеш еді.
-мен картоп!ал сен?
-мен сабэз жаксы коредэ!ол оте дамдэ!