Мектеп – балаларды бүлдіршін кезінен бастап, есейіп ер жеткенге дейін білім нәрімен сусындатар алтын ордамыз. Мектеп табалдырығына алғаш қадам басқан соң, жылы шыраймен қарсы алатын, анандай тәрбиелейтін ұстазды көресің.Қазақтың: «Мектеп –кеме, білім- теңіз» сынды мақалы бекер айтылмаса керек. Себебі сенің «МЕКТЕП» атты кемең қай жерге дейін сені жетелесе, сен де сол жерге дейін барып биік шындардан көрінерін анық. Мектеп... Бұл сөзде қаншама мағына жатыр десеңші! Ойын қуып жүріп, он бір жылдың қалай өткенін білмей де қалыппын. Артқа қарап, өткенді есіме алсам, балалық шағымның балдай тәтті кездерін көремін. Әлі де есімде... Мектеп табалдырығын аттаған кезде мен тым кішкентай болсам да, бәрі де көз алдымда тіпті кеше ғана болған сияқты. Қолымда бір шоқ гүл, жанымда ата-анам, туған-туысқандарым. Мектептің жанында толған адамдар, мұғалімдер. Өзің сияқты кішкентай қыздар мен ұлдарды көріп, таңқалған едім. Сол кезде ата-анам маған: «Сен мектепте жалғыз оқымайсың. Көрдің бе, сен сияқты балалар қандай көп, солардың ішінен сен өзіңе өте адал дос табуға тырыс», - деп атқан еді. Содан соң алғашқы ұстазымды көрдім. Осы кезден бастап мен ұстазымның арқасында мектеп туралы, мектептің не екенін, оның қандай мағына беретінін ақырындап түсіне бастадым. Сөйтіп айлар, жылдар өтті... Достарыммен болашаққа жоспар құрып жүрген кезде соңғы қоңырау да соғылды. Не қуанарыңды, не жыларыңды білмейсің. Жүрегіңде бір қорқыныш сезімі бар сияқты. Өзіңе-өзің мыңдаған сұрақтар қоясың. Ал, міне, мектепті бітірдім, енді кім боламын? Болашағым қандай болады? Қандай мамандық иесі боламын? Осы және де басқа сұрақтар мазалап еді. Ал қазір мен бұл сұрақтарға сенімді түрде жауап бере аламын. Өйткені мен Инновациялық Еуразия университетінің студентімін. Өзіммен өзім мақтанамын. Және де мектептегі ұстаздарымның болашақта мен үшін мақтанғанын қалаймын! Бұл үшін мен қолымнан келетіннің бәрін істеуім керек. Мектептен алған білімдерімді, тәрбиемді болашақта тиімді пайдаланып, үлкен нәтижеге жетемін деп ойлаймын.
ЭКСПО-2017 Қазақстан үшін үлкен оқиға. көптеген елдер өз идеяларын, жұмыстарды, технологиясын қамтамасыз етеді Бұл көрме. Қазақстан қатты туристерді ұнамды дайындалуда. презентация дайындау. Олар күн сайын үлкен бағдарлама туралы әңгіме. Астанада арнайы өмір сүруге орын болды туристер үшін көптеген биік ғимараттар салынды. Көрменің ұраны «Болашақ энергиясы» болып табылады. Көрме 3 айға созылады. Жылғы 10 маусымдағы 10 қыркүйек, 2017. Бірінші көрме 1851 жылы Ұлыбританияда болды. Осы шоу бірінде және Эйфель мұнарасы салынды. Қолөнершілер британдық одағының тиесілі prov9edeniya осындай көрмелер идеясы. Жыл сайын осы көрмелер көбірек кең болып табылады. Мен көрме болашағымызды жақсартуға деп ойлаймын. көшелер, ауасы таза болады.
Көбіміз кішкентай кезде сағыздың қорабындағы суреттерді, әртүрлі фишкаларды жинап жүрдік. Бірақ бұл ермекті уакыт өте ұмыта бастадық.
Ал бүкіл әлемде еңбектеген баладан еңкейген ата-әжелерге дейін белгілі бір затты жинауды жақсы көріп, сол әуестікке жан-тәнімен берілген көптеген адамдар бар. Оларды коллекционер немесе жинаушылар деп айтады. Әр адамның өзі құмартатын, әуестенетін, жаны қалаған кәсібімен шұғылданғаны қандай жақсы,ал сол кәсібі жинаушының коллекциясын үлкейтсе, сол коллекционерден бақытты адам жоқ. Бүгінде тиын, ақша, магнит естеліктер мен төсбелгілер коллекциясымен ешкімді таңғалдыра алмайсың. Ерекшеленуді қалайтын жұрт коллекциясын да ерекше етуге тырысады және мүмкіндік болса Гиннес рекордтар кітабына енуді қалайды. Мысалы,Ұлыбританияда әртүрлі шаңсорғыштарды жинайтын бала, өшіргіштерді жинайтын қыз өмір сүреді. Біздің Қазақстанда ескі тарихи жәдігерлерді коллекциялайтын кісі өмір сүреді. Оның коллекциясы қазақ тарихынан көптеген мағлұматтарды береді.
Әрине, жинаушы адамдардың әуестігі әртүрлі заттарға тиесілі. Мысалы, тиын, жұмсак ойыншық,зергерлік бұйым, суреттер, тіпті әуен мен өлеңдер. Олардың бағасы әртүрлі. Бірақ жинаушы өз коллекциясын өте қатты жақсы көретіндіктен , өз әуестігі өзіне баға жетпес қазына секілді.
Мектеп... Бұл сөзде қаншама мағына жатыр десеңші! Ойын қуып жүріп, он бір жылдың қалай өткенін білмей де қалыппын. Артқа қарап, өткенді есіме алсам, балалық шағымның балдай тәтті кездерін көремін.
Әлі де есімде... Мектеп табалдырығын аттаған кезде мен тым кішкентай болсам да, бәрі де көз алдымда тіпті кеше ғана болған сияқты. Қолымда бір шоқ гүл, жанымда ата-анам, туған-туысқандарым. Мектептің жанында толған адамдар, мұғалімдер. Өзің сияқты кішкентай қыздар мен ұлдарды көріп, таңқалған едім. Сол кезде ата-анам маған: «Сен мектепте жалғыз оқымайсың. Көрдің бе, сен сияқты балалар қандай көп, солардың ішінен сен өзіңе өте адал дос табуға тырыс», - деп атқан еді.
Содан соң алғашқы ұстазымды көрдім. Осы кезден бастап мен ұстазымның арқасында мектеп туралы, мектептің не екенін, оның қандай мағына беретінін ақырындап түсіне бастадым. Сөйтіп айлар, жылдар өтті...
Достарыммен болашаққа жоспар құрып жүрген кезде соңғы қоңырау да соғылды. Не қуанарыңды, не жыларыңды білмейсің. Жүрегіңде бір қорқыныш сезімі бар сияқты. Өзіңе-өзің мыңдаған сұрақтар қоясың. Ал, міне, мектепті бітірдім, енді кім боламын? Болашағым қандай болады? Қандай мамандық иесі боламын? Осы және де басқа сұрақтар мазалап еді. Ал қазір мен бұл сұрақтарға сенімді түрде жауап бере аламын. Өйткені мен Инновациялық Еуразия университетінің студентімін. Өзіммен өзім мақтанамын. Және де мектептегі ұстаздарымның болашақта мен үшін мақтанғанын қалаймын! Бұл үшін мен қолымнан келетіннің бәрін істеуім керек. Мектептен алған білімдерімді, тәрбиемді болашақта тиімді пайдаланып, үлкен нәтижеге жетемін деп ойлаймын.