Достық – адамдардың бір-біріне адал, қалтқысыз сеніп, бір мүдделі, ортақ көзқараста болатын қасиеті. Достық өзара жауапкершілік пен қамқорлықтың, рухани жақындықтың белгісі. Нағыз достық кісіге шабыт беріп, өмірде кездесетін түрлі сәтсіздіктерге мойымауға, басқа түскен қайғы мен қиыншылықты бірге көтеруге жәрдемдеседі. Дос-жарандардың мінездері әр түрлі болып келуі мүмкін. Мысалы, біреуінде қызбалық не шабандық, екіншісінде тұйықтық не жігерсіздік байқалса да, бұлар достыққа кедергі бола алмайды, қайта нағыз достық осындай кемшіліктерден арылуға көмектеседі. Сатқындық, екі жүзділік, өтірікшілік, өзімшілдік достықпен сыйыспайды. Қазақтың дәстүрлі әдеп жүйесінде достыққа үлкен көңіл бөлінеді. Халық арасында достық туралы мақал-мәтелдер жеткілікті: “Дос жылатып, дұшпан күлдіріп айтады”, “Досы жақсының, өзі де жақсы”, “Дүниеде адамның жалғыз қалғаны — өлгені, қайғының бәрі соның басында”. Достыққа қарама-қарсы ұғым — қастық пен күншілдік. Мұндай сезімге ерік алдырғандар басқаның қуаныш-қызығын, ырыс-бағын көтере алмайды, дос дегеннің не екендігін білмейді. Дұрыс дос таңдай білу — өмірлік мақсаттардың бірі; Саясаттанудағы Достық ұғымы мемлекеттер арасындағы саяси, экономикалық, мәдени мүдде тұрғысынан ынтымақтастық орнату шараларын бейнелеу үшін қолданылып жүр. Қазір бізге достық бұрынғыдан бетер қажет. Достық – бұл өмірдегі ешнәрсемен бағаланбайтын құндылық. Дос табу оңай, ал оны сақтау одан да қиын. Достық қатынасқа нәзіктікпен қарап, берік сақтау керек. Өйткені ол да баптауды қажет ететін нәзік өсімдік сияқты. Біздер достықты сақтау үшін жан-тәнімізбен еңбектенбеуіміз керек. Қайтарымын қажет етпей, берудің жолдарын үйрену керек. Сенім мен жарқын көңіл – достықты берік ететін тірек саналады. Өзі шынайы дос бола білген адамның достары да көп болады және жер бетінде өзін жалғыз сезінбейді.
Тем, кому сейчас 80, родились в 1933-34 годах. К моменту окончания войны им было по 11-12 лет. Были, конечно, и "сыны полков", и дети в партизанских отрядах.. . Но самые молодые солдаты, воевавшие по призыву - и то в большинстве своём не успевшие доехать до фронта - это 1927 г. р.Имена и фамилии, которые Вы приводите, принадлежат определенным народам СССР, каким именно - я Вам не подскажу. Вероятно, речь о том, что какие-то народы на фронт не призывали, опасаясь их неблагонадёжности. Например, по поводу участия чеченов в ВОВ в Интернете информация противоречивая (посмотрите сами) , но факт, что в 1944 году чечены были депортированы "с Кавказа в Казахстан", как пел Высоцкий. Я знаю только, что немцы Поволжья - был такой народ с конца 18 века и по начало 1940х годов - были не на фронте, а на строительстве важных объектов в глубоком тылу, например на Челябметаллургстрое, за то, что поддались на провокацию и не заявили в ГПУ ни об одном из десантников, переодетых в немецкую форму, заброшенных в регион их проживания.
ашулану,әзілдеу,әсерлеу,аяқтау,әңгімелесу,сырласу,айқындау,бейнелеу