Первый стих Сұр бұлт түсі суық қаптайды аспан, Күз болып, дымқыл тұман жерді басқан. Білмеймін тойғаны ма, тоңғаны ма, Жылқы ойнап, бие қашқан, тай жарысқан. Жасыл шөп, бәйшешек жоқ бұрынғыдай, Жастар күлмес, жүгірмес бала шулай. Қайыршы шал-кемпірдей түсі кетіп, Жапырағынан айрылған ағаш, қурай. Біреу малма сапсиды, салып иін, Салбыраңқы тартыпты жыртық киім. Енесіне иіртіп шуда жібін, Жас қатындар жыртылған жамайды үйін. Қаз, тырна қатарланып қайтса бермен, Астында ақ шомшы жүр, ол бір керуен. Қай ауылды көрсең де, жабырқаңқы, Күлкі-ойын көрінбейді, сейіл-серуен. Кемпір-шал құржаң қағып, бала бүрсең Көңілсіз қара суық қырда жүрсең. Кемік сүйек, сорпа-су тимеген соң, Үйде ит жоқ, тышқан аулап, қайда көрсең. Күзеу тозған, оты жоқ елдің маңы, Тұман болар, жел соқса, шаң-тозаңы. От жақпаған үйінің сұры қашып, Ыстан қорыққан қазақтың құрысын заңы. второй стих Жаздың үміт үзгені ме- Келіп қапты күз де міне. Моншағын жаз қиып- қиып, Ілді қаздың тізбегіне. Кеткен жаздың жырлап әнін Ұшты сыңсып тырналары. Сері дәурен өтті- кетті Шешті қайың сырғаларын. Білсе де жаз ораларын Сәмбі мүңды одан әрі. Аспан тынып жылай берді Тұмшалап бұлт орамалын.
Ана жүрегі өмір анасымен бір тамаша және естелік күні өз баласын таңдайды соңды, бері, барлық жағдайларда, өз балаларын жақсы көреді. Сол күннен бастап, барлық үміттері мен күткендеріне ақтайды баланы көтеруге ұмтылу ана барлық ой алады және тек бала қазір толығымен оның сүйіспеншілікке толы Ана жүрегі тиесілі. Анам, анам! Сіз бұл нәзік шын көңілмен айтқан сөздерін лайық. Мен сендерге қарап, оның бейқам балалық есімде. Сіз бізге оның апасы өмір берді және бізге арнаған. Қалай жүрегің сонша бізді жақсы көреді аласыз! кейде оның iс-әрекеттерi немесе қатал сөздер сізге зиян келтіруі мүмкін деп ойламаймын, бұл қандай өкінішті. біз кейде сіз біздің жаман мінез-құлық мұғалімдердің ескертулер тыңдады, сізді бұзатын не үшін бізге кешіріңіз. Біз сіздің бетіңізде әжімдерді тегістеу үшін, мұны қалай, жүрегіңді зақым емес, қалай туралы жиі ойлаймын тиіс. Өйткені, біз өскен көп сіз біздің көңіл мен сүйіспеншілігіне мұқтаж. Біз шыдамды және оған мұқият болуға жұмыстарын қоспағанда, анасымен мейірімді және нәзік болуы тиіс қымсынбаңыз. - анасы - uchim.org етілмеген және өтелмеген жақсы сезім кеуіп, біз адамның отбасы мен достарыңызбен күс және неблагодарный болуы үйренесің. Ал өте жиі, біз саналы және өрескел әрекет iс: «Сен маған жаңа телефон сатып алсаңыз, мен география пәндері бойынша жоғары алуға тырысамын; тарапқа баруға рұқсат болса, қоқыс шелек көтереді. « а, көңілді шынайы, мейірімді және дана - бұл бізге анасы берді, өйткені біз, қазірдің өзінде өз өмірін жақсы көруіміз керек. Өйткені, қанша балалардың бұл дүниеде бақыт айырылған. Ана жүрегі мен шексіз ана махаббат мағынасын балаларының өмірін толтырып емес, оларды жылытып жоқ. Анам, сіз, менің мүдделерін түсінеді және құрметтейді жаны мате менің досым болды. Сіз әрқашан сіздің Ана жүрегі әңгімелейді деп тыңдауға, және оң кеңес береді. сіз не үшін, Анасын рахмет, мен сіздің жүрек әрқашан кешіруге және жақсы көремін дайын екенін! Ақпарат көзі:
Шоқан Уәлиханов үлкен тарихшы, этнограф, географ, экономист, саяхатшы. Орыс армиясының офицері, дипломат, орыс әкімшілігі ресми.Шыңғысұлы Уәлиханов Шоқан (оның толық атауы Мұхаммед Ханафи және ана берілген Шоқан лақап) қарашада 1835 жылы дүниеге келген. Ол, адамдар арасында, шөлде ол араб тілін үйренген оның туған ауылы Құсмұрын жеке қазақ мектебінде, алынған бастапқы хат оның балалық шағы шығыс поэзиясы мен оқыған кескіндеме байқап қалған.Ол көптеген атақты адамдармен Санкт-Петербург қаласында кездестіДуров, Семенов-Тянь-Шань, БӨ Ковалевский, Ф. Достоевский
Сұр бұлт түсі суық қаптайды аспан,
Күз болып, дымқыл тұман жерді басқан.
Білмеймін тойғаны ма, тоңғаны ма,
Жылқы ойнап, бие қашқан, тай жарысқан.
Жасыл шөп, бәйшешек жоқ бұрынғыдай,
Жастар күлмес, жүгірмес бала шулай.
Қайыршы шал-кемпірдей түсі кетіп,
Жапырағынан айрылған ағаш, қурай.
Біреу малма сапсиды, салып иін,
Салбыраңқы тартыпты жыртық киім.
Енесіне иіртіп шуда жібін,
Жас қатындар жыртылған жамайды үйін.
Қаз, тырна қатарланып қайтса бермен,
Астында ақ шомшы жүр, ол бір керуен.
Қай ауылды көрсең де, жабырқаңқы,
Күлкі-ойын көрінбейді, сейіл-серуен.
Кемпір-шал құржаң қағып, бала бүрсең
Көңілсіз қара суық қырда жүрсең.
Кемік сүйек, сорпа-су тимеген соң,
Үйде ит жоқ, тышқан аулап, қайда көрсең.
Күзеу тозған, оты жоқ елдің маңы,
Тұман болар, жел соқса, шаң-тозаңы.
От жақпаған үйінің сұры қашып,
Ыстан қорыққан қазақтың құрысын заңы.
второй стих
Жаздың үміт үзгені ме-
Келіп қапты күз де міне.
Моншағын жаз қиып- қиып,
Ілді қаздың тізбегіне.
Кеткен жаздың жырлап әнін
Ұшты сыңсып тырналары.
Сері дәурен өтті- кетті
Шешті қайың сырғаларын.
Білсе де жаз ораларын
Сәмбі мүңды одан әрі.
Аспан тынып жылай берді
Тұмшалап бұлт орамалын.