Қазақ халқының салтында үлкенді сыйлау әдептіліктің бір үлгісі болып табылады. Ата-ананы сыйлау, оларды қадірлеу, ізет көрсету адамның ең қастерлі қасиеттерінің бірі. Кіші үлкенді сыйласа, үлкендер де өз тарапынан оған лайық ықылас білдірген. Содан барып үлкен мен кіші арасында жарасымды қарым-қатынас орнаған. Ол әдетке айналып әдептілік ережелерін тудырған. Үлкендер отырған жерде сөз жарыстырмай, ізет көрсете білу, көңілге қарай сөз айту, қажет кезде өзіңді ұстай білу халық дәстүрінде қалыптасқан қасиеттер. Әдептілік адам бойында бірден қалыптаспайды. Ол - біршама жылдардың, қоршаған ортаның, жақсы тәрбиенің жемісі. Ата-ана өз балалары үшін тәртіптілік пен сыпайылықтың, жарасымдылықтың, қамқорлықтың үлгісі, отбасындағы тәрбие құдіреті осында. Адамдар арасындағы қарым-қатынас әдептілікке негізделсе, жан-жағына жылуын шашады, әдепсіз болса қапаландырады.
Мен сабақтан бос уақытымда кітап оқимын Маған фантастикалық, таңғажайып және детективтық шытырман оқиғалар өте ұнайды, Үшінші сыныпта анам маған бірінші кітапты сыйлады,ол Жюль Верның шығармалары болатын, Сол кітаптан мен үлкен әсер алдым,Ал кейін, ғылыми-фантастикалық шығармалар оқи бастадым ол Ф. Бэконның ""Жаңа Атлантида' кітабы ,Агата Кристидың детективтері. Детективтік роман оқысаң , шытырман оқиғада детективтер қылмысты істерді ашып,сол қылмыскерді табады,мен сол оқиға мені баурап,сондықтан кітап біткенше дейін оқып тынамын. Өкінішке орай қазіргі жаңа заманауи технология заманында адамдар кітапты оқуды мүлдем ұмытқан.Кітаптың орнының компьютерлер,гаджеттер алған, Кітап-бар білімнің бастауы,. Кітап барлық заманда да білім қазынасының ғажайып қоймасы деп ойлаймын
В данном сочинении мне хотелось бы рассказать о своем любимом уроке. Ни для кого не секрет, что каждый ученик из всего многообразия школьных предметов выбирает наиболее интересную и понятную для него самого дисциплину. И это правильно! Кто-то любит физику, кого-то интересует химия. Предпочтения различны. Лично для меня приоритетным предметом является литература. Естественно, это обусловлено рядом факторов. Я с детства люблю читать книги. И не просто читать, а анализировать каждое произведение, высказывать по нему своё субъективное мнение. Меня привлекают литературные персонажи, их внутренний мир, характер, поведение, поступки. Читая художественное произведение, я словно проживаю жизнь вместе героями, иду с ними в ногу. То есть, можно сказать, что я окунаюсь в книгу с головой. На мой взгляд, литература не просто вызывает у человека сильные эмоции, но и учит его жизни. С художественных произведений мы получаем необходимую нам информацию, а точнее сказать, жизненный опыт. Таким образом, смотреть на реальный мир становится гораздо проще и легче. Несомненно, литература очень тесным образом связана с историей, не менее увлекательным предметом. Исторические романы, повести, рассказы, былины отражают историю нашей Родины, показывают нравы, взгляды наших предков, красочно иллюстрируют эпоху того или иного времени. Чтобы не быть голословной, приведу несколько примеров: роман-эпопея Л.Н. Толстого «Война и мир», «Слово о полку Игореве», цикл стихотворений А.А. Блока «На поле Куликовом», повесть А. С. Пушкина «Капитанская дочка» и так далее. Эти произведения трогают душу читателя, оставляют глубокий след на его душе. С меткого слова писателя, мы оказываемся участниками тех далёких событий, более явственно понимаем исторические события, описанные в произведениях. Также нельзя забывать и о том, что книги обогащают наш словарный запас, делают нашу речь богаче, выразительнее, что немаловажно в современном мире. Литература – это предмет воздействовать на мировоззрение людей. Да что там людей! Общества в целом. Это доказывает актуальность проблем, поднимаемых в классических произведениях. Литература – это нечто вечное… Не зря Михаил Афанасьевич Булгаков заявил однажды: «Рукописи не горят». На эту тему можно рассуждать очень долго. Всегда будет пища для размышлений. Таким образом, из всего вышесказанного можно сделать вывод, что моим любимым уроком является литература, предмет, который скрывает в себе множество тайн и загадок.
Әдептілік адам бойында бірден қалыптаспайды. Ол - біршама жылдардың, қоршаған ортаның, жақсы тәрбиенің жемісі. Ата-ана өз балалары үшін тәртіптілік пен сыпайылықтың, жарасымдылықтың, қамқорлықтың үлгісі, отбасындағы тәрбие құдіреті осында.
Адамдар арасындағы қарым-қатынас әдептілікке негізделсе, жан-жағына жылуын шашады, әдепсіз болса қапаландырады.