Алеша қатты қуанды, себебі оған оқуға ешкім кедергі жасамайды. Алеша кітапты алып, ас бөлмеге оқуға барды.Үйде жарық болмаған еді, сондықтан ол қолшамды қосты. Осы сәтте біреу есіктің қоңырауын басты. Алеша естімегендей болды, себебі ол кітаптың қызықтығынан, кітаптан басын алған жоқ. Нәнесі жүгіріп келіп: - Сен құлағың естімейді ме? Есік қағып жатыр, бар аш! Алеша кітапты тыға бастады, егер кітапты әжесі көрсе, жыртып тастайды. Ол есік ашуға кетті. Есіктін алдында суретші, анасы және әжесі тұрды. Олар Алешаға ұрыса бастады: - Сенің құлағың естімейді ме? Бағанадан бері есікті қағып тұрмыз! Анасы: - Ал егер мен ауырып қалсам ше? Қолшам өшіп қалды. Алешаға бәрібір, оның ойы кітаптың бірінші беті. Түн. Алеша ұйықтауға кетті. Өзімен бірге кітабын алды. Қараңғы болып тұрса да, Алеша кітапты оқып, бітіргісі келді.
