1986 жылы желтоқсан айында Алматы қаласының орталық алаңына қазақ жастары жиналып, Қазақстан компартиясы орталық комитетінің бірінші хатшысы Дінмұхамед Қонаевтың орнына Қазақстанда бір күн де жұмыс істемеген және есімі де елге белгісіз Геннадий Колбиннің тағайындалуына қарсылық танытты. Қазақ жастарының бұл наразылығы бүкіл әкімшіл-әміршіл жүйеге наразылыққа ұласты. Кремль саясатына қайшы келетін шеру қатыгездікпен жаншылды. Жастарды таратқаннан кейін қуғын-сүргін басталды.
Бұл уақиға жайлы советтік ба з тіс жармағанын, жазса да жастарды аяусыз сынағанын «Казахстанская правда» мен «Ленинская смена» газеттерінде 1986 жылдың соңында жарық көрген бірқатар материалдардан байқауға болады.
может это дай много
Біздің Отанымыз, еліміз, кіндік қанымыз тамған жеріміз ол-Қазақстан. Біз ең атақты елдерге кетсек, өз елімізді қатты сағынамыз. Әр адам өз туған жерін аңсайды. «Әркімнің өз елі-Мысыр шаһары» деген мақалды бекер айтпаған. Бұл шыныда дұрыс айтылған. Теледидардан көрген хабарларымда қазақ еліннен кетіп, басқа елде өзінің жеке бизнесі болып, ауқатты тұрып жатқан адамдардың өзінің ата-бабасы жатқан елге тағзым еткенде олардың көздерінде ерекше ұшқын, сүйіспеншілікті көруге болады. Соған қарап мен қарапайым өмір сүріп жатсам да отбасыммен, туған жерімде оқып, өз елімде жүргеніме қуанам.
«Отан отбасынан басталады» Осы мақалда менің ойымша отбасына ғана емес, Отанға деген сүйіспеншілік туралы айтылған.