Тазының өлімі Мұхтар Мағауиннің "Тазының өлімі" атты шығармасын оқыған боларсыздар. Мен сол хикаяны оқып, соның әсерімен осы Массагете бөліспекшімін. Және өмірде болған оқиғамнан бір үзік сыр шерткім келіп отыр. Себебі,бұл шығарма есіме көп нәрселерді салды.
Хикаяның соңына келгенде суреттелгендей Лашынның өлімі көз алдыма елестеп, жанарыма жас келді. Асыл тұқымды жануардың соңына дейін талпынғаны, берілмей аш қасқырлармен алысқаны, жаралы аяғына қарамастан барынша күрескені - тектілігінің нышаны болды. Тіпті,бұл өмірде адамдардың өзі болмашы бір қиындыққа төзе алмай беріле салып жататындары бар ғой. Оның қасында Лашынның бұл әрекеті ерлікпен пара-пар болды. Қақпанға түссе де жанталасып,бар күшін жинап иелеріне белгі бермекші болды. Қатты ұлимын деп, торуылдап жүрген аш қасқырларға тап болып қалды. Бірақ,қорықпады да.
Иелеріне адал иттер туралы біраз фильмдер қарадым. Қай жылдары екені есімде жоқ "101 Далматтықтар" деген фильм болған. Мүмкін көрген де боларсыздар))) Өздеріңізге белгілі "Хатико", менің сүйікті актерларымның бірі Ричард Гир түскен фильм,
2) - Иван IV Васильевич Грозный (вроде)