1899 жылы 12 сәуірде қазіргі Павлодар облысы, Баянауыл ауылында дүниеге келген. Шын есімі - Ғабдул-Ғани. Сауаиын ауыл молдасынан ашқан болашақ ғалым кейін Шорман ауылындағы мектепте оқиды. 1911 жылдан бастап Павлодардағы 2 сыныптық орыс-қазақ училищесіне аттанады. 1914 жылы Семей мұғалімдер семинариясына түсіп, оны төрт жылда аяқтап, бастауыш мектептерге орыс тілінен сабақ беруге құқық беретін куәліккі ие болады. Еңбек жолын 1918 жылдың күзінде Алаш қалашығында ашылған қазақ мектебінде мұғалім болудан бастайды.
Бұрындары бір кедей өмір сүріпті. Ол өте адал адам екен. Бір күні ағаш шабуға барады. Өзенді жағалай өтіп келе жатса бір кезде аяғы тасқа сүрініп балтасы өзенге түсіп кетеді. Ол кедей жүзе алмайтын. Бір кісі кедейдің жанынан өтіп бара жатады. Кедей мұңайып өзенге қарап тұрады. Соны көрген кісі оған көмектесуді ұйғарады. Кедейден әлгі кісі не болып қалды? не үшін мұңайып отырсың ?- деп сұрақ қояды. Кедей балтам өзенге түсіп кетті деп айтады. Ол кісі өзенге түсіп кетеді де алтын балта алып шығыпты. Және бұл сенің балтаң ба деп сұрайды. Бірақ кедей бұл менің балтам емес, менің балтам ағаштан жасалған деп айтады. Сол кезде тағы суға түсіп кетеді. Енді ағаштан жасалған ескі балтаны алып шыққан кезде кедей міне менің балтам деп дауыстайды. Сол кезде әлгі адам 《сенің адалдығыңа қайран қалдым》- деп айтады. Сол үшін оған алтын балтаны және өзінің қалтасынан бір қап ақшаны алып кедейге береді. Кедей алмаймын деп ұялады. Қысылмай ал деп кедейге береді Кедейдің ісі оңға басады. Байлыққа қол жеткізеді. Оған бәрі қызғана қарайтын болды.
Мұнай-мұнай+шы, мұнай+ға, мұнай+шы+ға.
Өнер-өнер+паз, өнер+ге, өнер+паз+ға.
Су-су+рет, су+ға, су+рет+ке.
Таза-таза+лық, таза+ға, таза+лық+қа.