Ана” – әрбір адамның жарық дүниедегі ең жақыны, жанашыры, қадірлісі, қамқоршысы ақ сүтін беріп аялаған жанын да аямаған ардақтысы. Ана – жүрек, жүректі құдіретте. Ана – тірек, тіректі құрметте, Ана – шыңың, шыңыңа сағынып жет. Ана – күнің, күніңе табынып өт. – деп жырлағым келеді. Кез келген адамның әдептілігі мен жан дүниенің сұлулығы, ең алдымен балаға ақ сүтін беріп, әлпештеп өсірген ана жүрегінің жылуынан басталады. Бала бойындағы ең жақсы қасиеттер бізге алдымен анадан тарайды. Ананың нәзік үні, жұмсақ аялы алақаны, жан жылуымен аялауы бізді әлдилеп жұбатады. Баласы үшін анасы бармайтын құрбандық бар ма? Ана болу – бүкіл өміріне кететін ұлы рухани күш пен ерен еңбек. Өз баласын бағып қағуда, ол ана өзін-өзі ұмытып барлық күш жігерін сарқа жұмсайды, бұдан оның жаны байи, нәрлене түседі.
Менің анам - мен үшін ең қымбат адам. Мен оны қатты жақсы көремін. Мен бірдеңе емес, тек бір нәрсе үшін сүйемін. Мен өте мақтан тұтамын және анамды бағалаймын. Оны жақынырақ, менде ешкім жоқ. Менің анамның есімі - Татьяна Николаевна. Ол сұлу. Мен анамның күлімсіреуін және үлкен жасыл көздерді, жарқыраған шамдармен, жалынды күлкімен және қолдарымен, қамқорлықпен, жылулықпен, екі алақанды жақсы көретінді жақсы көремін. Менің анам өте мейірімді, адамдармен жақсы қарым-қатынас жасайды, бәрі оны құрметтейді және оны жақсы көреді. Ол қиын уақытта қолдап, жылуымды жылытады, кейде мен қайғылы және ащы сезінемін. Как то так
