«Отбасындағы асыл адамдар»
Ата-елдің, отбасының ең сыйлы адамы. Ол отбасының, елдің бірлігін сақтайтын, халықтың болашағын байыптайтын, көпті көрген дана қария. Әже-әкеңнің, шешеңнің анасы. Отбасының, елдің сыйлы анасы. Балалардың тәрбиешісі, ақылшысы. Әке-үйдің басшысы, асыраушысы. Отбасындағы балалардың қамқоршысы. Ана- өмірге бала әкелген, түн ұйқысын төрт бөліп, ақ сүтін берген ең аяулы жан. Ол- отбасының берекесі, ырысы, ақылшысы, негізгі тұтқасы. Ұл бала- қазақ отбасындағы шаңырақ иесі, әке өмірінің жалғасы. Қыз бала - елдің сәні, көркі,өмірдің гүлі, отбасының қуанышы. Ол - ана. Оны мәпелеп, аялап, сыйлап жүру керек.
Таңертең мені будили плеск толқындар және крик шағалалардың су үстінде. Чайка ловили балық созылды. Біз де ловили балық қармақ, қашан алдық у таныс резеңке қайықты. Бір күні біз ашық теңізге шықты, осы қайықта таңертең. Теңізде болатын осындай тыныш, су болып көрінген айнасы, шындық, волнистым. Мұндай тұрды гладь. Біз отплыли жағадан алыс, ол алақандағыдай. Мен бақылап, поднималось солнце над водой. Ғажайып, жалпы көрініс. Біз ұстап, сол кезде көп балық, есесіне менің кешкендер. Әдетте ауа райы тұрды күн, жақсы. Кейде көтерілген жел, ол гнал бойынша теңіз толқынын. Бірақ біз үшін бұл развлечением, біз белгілі перепрыгивали толқындар арқылы, қашан шомылып.
Бірақ бір күні кешке қарай ауа райы испортилась. Загремел гром, подул күшті жел соғады. Сосын тағы жаңбыр барды. Ал теңізде дауыл басталды. Ол потемнело, понеслись үлкен-пребольшие толқындар. Соседская қыз испугалась, цунами басталады және біз барлық смоет жағадан толқынмен. Біз спрятались өз үйінде ішті ыстық кофе, өйткені болды суық. Ал мен барлық выбегал көру дауыл.
Маған ұнады демалуға теңізде. Менің сол жерде қалдым мен күз болсын, шомылуға болмайды. Сүйемін теңізде және міндетті түрде қайтадан барамын оған.
Этим летом я ездил на море с родителями. Мы жили в деревянном домике, а домик стоял в роще деревьев, на склоне, который спускался к морю. Целые дни я проводил или в воде, или на берегу моря. Даже ночью, засыпая, я слышал шум прибоя.
Рано утром меня будили плеск волн и крик чаек над водой. Чайки ловили рыбу в волнах. Мы тоже ловили рыбу на удочку, когда брали у знакомых резиновую лодку. Однажды мы вышли в море на этой лодке рано утром. Море было таким тихим, что вода казалась зеркалом, правда, волнистым. Такая стояла гладь. Мы отплыли далеко от берега, он был, как на ладони. Я наблюдал, как поднималось солнце над водой. Удивительное, в общем, зрелище. Мы поймали тогда не очень много рыбы, зато у меня осталось много впечатлений.
Обычно погода стояла солнечная, хорошая. Иногда поднимался ветер, он гнал по морю волну. Но для нас это было развлечением, мы лихо перепрыгивали через волны, когда купались.
Но однажды к вечеру погода испортилась. Загремел гром, подул сильный порывистый ветер. Потом еще дождь пошел. А на море начался шторм. Оно потемнело, понеслись большие-пребольшие волны. Соседская девочка испугалась, что начнется цунами и нас всех смоет с берега волнами. Мы спрятались у себя в домике и пили горячий кофе, потому что стало холодно. А я все выбегал посмотреть на шторм.
Мне понравилось отдыхать на море. Я бы остался там и на осень, пусть и купаться нельзя. Я люблю море и обязательно снова приеду к нему.