Одағай - сөз табы. Одағай сөздер көбінесе адам сезімінің алуан түрлі күйін білдіретін дыбыстар сияқты болып келеді. Бірақ олар жай ғана дыбыстар емес, жұртшылыққа әбден түсінікті болып, белгілі дағды бойынша сөз ретінде пайдаланатын дыбыстар. Олар жұртшылыққа әбден түсінікті болып қалыптасқандықтан, жай ғана дыбыстардың қатарынан шығып, белгілі сөзге айналған. Мысалы: Уау, жігіттер-ау, бұл қалай? (Ғ. Сланов); Па, сабаз, мал болғаныңа! (бұ да); Түу, қандай тымырсық түн (бұ да); Е, жолдас, жақсы жатып, жай тұрдыңыз ба? (С. Мұқанов) дегендердегі уау, па, түу, е деген одағайлар үйреншікті сөздерге айналып, жұрттың бәріне түсінікті болып кеткен.
"Отбасы шағын мемлекет" демекші, өз отбасымды, әрине, айрандай ұйыған, тату тәтті, бірлікте өмір сүріп жүрген қарапайым қазақ отбасылардың біріміз. Қара шаңырағымыздың ақылшысы, арқа сүйеріміз –жан әкешім,"Әке- асқар тау,Ана- етегіндегі бұлақ,Бала-жасындағы құрақ" деп тегін айтылмаған болар. Ата-анасын, аға-сіұңілерін сыйлай білген, жақындарына жақсылық тілеген адам, менің ойымша, болашақта қоғамда да ізгі ниеті арқылы еліне, оның дамуына көп септігін тиетінін күмәнданбаймын. Осының бәрі "ұяда не көрсең, ұшқанда соны ілерсің "деген мақалға сай келіп тұр. Яғни отбасында көрген тәлім, жадына тоқыған тәрбиенәң арқасында көкірегі ояу, есті болып өсуіміздің кепілі ."Үлкенге-құрмет, кішіге-ізет" демекші ,сыйласу арқылы бірлікте өмір өмір сүреміз. Еркелігімізді, аяқ шалынған .қателескен кездергі қателігімізді түсініп кешіре білген дер кезінде ақыл-кеңесін аямайтын, осы дүниенің тек тәтті тұстарын көрсетуден, жақсылыққа итермелеуден жалықпайтын әке шешеміз. Бірін-бірі демеп, сүйеу бола біліп, өмір бойы ынтымағы жарасқан отбасы қатарынан қалмаудан үміттенемін. Мен өз отбасыммен мақтан тұтамын.
Салы и сери были людьми особой внутренней культуры и выдержки. В обществе они вели себя откровенно вызывающе. Разговаривая с другими, они резко откидывали голову назад и смотрели поверх головы собеседника кем бы он ни был. Они носили яркие, вызывающие своим непривычным покроем и разноцветьем одежду. Например, их головные уборы выделялись очень высокой макушкой, а полы верхней одежды и брюк имели немыслимо широкие размеры. Порой на пошив одних таких штанин уходило до девяти бараньих шкур. Вся это одежда была покрыта красиво вышитым узором. Шапку салы и сэри, обычно шили из шелка, а замшевые сапоги, с круто загнутым носком вверх, были ярко-красного цвета. Причем, средств для пошива такой своеобразной одежды, они не жалели. Ученый Есмагамбет Исмаилов приводит рассказ акына Имангали Жылкайдарулы о Жанка-сале: «На голове Жанка-сала была невероятная по вышине коническая восмиклинная шапка. Каждый клин ее был разного цвета, и, к тому же, на них еще болтались всевозможные украшения. На самом острие конической шапки был прикреплен пучок перьев филина. Время от времени, когда сал чуть опускал вниз голову, этот пучок качался и как будто приветствовал кого-то. Жанка-сал был одет в длинную, ниже колен, сорочку с откидным воротником. И на плечах также торчали пучки перьев. На ногах у него полосатые узбекские ичиги, а широкие длинные брюки были опущены поверх голенищ».
