1. Бір басты,екі тілді бір мақұлық,
Жүреді айдалада ырғатылып,
Менсініп ешбір жанмен тілдеспейді,
Өзінің сөйлеспесе досты барып.
Жиһанда қанша ділмар болсаң-дағы
Тұрасың сөйлесе алмай болып ғарып,
Онымен тілдесе алсаң сөз шығарып,
Кісіге пайдасы көп, залалы жоқ,
Дос болсаң бар мұқтажың бітер анық. (Қалам)
2. Жаны жоқ болса да,
Ақылды адам ісін істейді. (Кітап)
3. Дәмі жоқ, түсі жоқ,
Көзге көрінбейді,
Бұл не? (Ауа)
4. Қабат-қабат қаптама.
Ақылың болса аттама. (Кітап)
5. Астында төсегі бар салған тағы,
Адамша сөз сөйлейді тілі жоқ, жағы,
Теңізден салған жолы сайрап жатыр,
Мүдірмей ойлап тапшы мұны-дағы. (Қалам)
6. Жаны жоқ, бірақ ізі бар,
Жетектеп өзің жүресің.
Сол ізді қайта зерттеп кеп,
Көп нәрсені білесің. (Қалам, жазу)
Мейірімді аңшы туралы.
Біздің көрші ауылымызда осы өңірге аты әйгілі, тәжірибелі аңшы ата тұрады. Қаншама жылдан бері төбетімен аңға шығып жүреді. Ауа райына қарамай, төбеті екеуі таң сәрімен аң аулауға аттанып, олжасыз қайтқан күні болмайды екен.Осындай күндердің бірінде тағы да аңға шығып, бір топ елікке тап болады. Еліктер аңшыны байқамай, өзеннен су ішіп тұрған көрінеді. Бұл көрініс аңшының жүрегін елжіретіп, әдеттегідей мылтығын дайындай бергенде, еліктің лақтарына көзі түсіп, оларды атуға дәті бармайды. Сонымен, бұл күннен бастап енді аңшылықпен айналыспауға өз – өзіне серт беріп, мылтығын иығына қайта асып алып, сол бетінде үйіне қайтады.