Қыс Желтоқсан жұлдызы. Қар көптен жауып, нағыз қыс болды. Күн әбден қысқарған. Күннің көзі көрінсе де жылынбайды. Өзенді, көлді мұз қаптап, жұрт үстімен жүре бастады. Қалың қардан шөптің басы көрінбейді. Қыс күні аяз күшті болып, үскірік борандар да аз емес. Орман қарайған, ішінде қүстарды көре алмайсың, қоян күндіз жасырынып, түнде ғана жүгіріп жас ағаштарды кеміріп жүр. Иелері жылы қораға шөп салып бағып-қақса да, қысты күні үй хайуандарына да бапсыз. Адамның өзі де суықтан қорғанып үй салып, жылы киім киіп, үйлеріне от жағып, дәйім жұмыстарынан қала алмайды. Қыстыгүні жылқышыларға бек қиын: қандай суық борандарда күні-түні далада жүргені, қасқырдан бір қорқып, бораннан екі қорқып, бейшараларда тіпті рақат жоқ. Жалтаң аяз көбінің беттерін қарыған. Шилі бет байғұстар желге де қарсы қарай алмайды.
Айналамдағы адамдарды бақылап жүріп мынаны ұқтым, адамның бойындағы ең басты қасиет -ақкөңілділік, яғни басқаны түсіне алу және қайғысына ортақтаса алуы. Ақкөңіл адам ешкім көмек сұрамасада, жақсылық жасағысы кеп тұрады. К.Воробьёвтың мәтінінде мұртты сержант жүргізуші "веллиседе" таныс емес офицерді ауылына жеткіземін деп, ешкім күтпген және өзіне келтіруі мүмкін шешім қабылдайды,:ол шаруаларға көмектесетін болып шешеді. Шаруалардан жол ақысын да,еңбекақы да сұрамай оларға көмек қолын созады, оның бұл әреетінен оның мейрімділігі мен ақкөңілдігін көруге болады. Ақкөңіл болу дегеніміз жасаған жақсылығы үшін ешкімнен алғыс күтпеу. Тағы бір мысал келтірейін. Бұрын мен адамдардың менің сөздеріме деген реакцияларын байқамайды екенмін. Бір күні құрбыма бірдеңе айтқан едім, ал ол ертесіне хабарласпады да, кездескенде де сөйлескісі келмеді. Содан кейін мен өз қылықтарымды түзей бастадым , одан кешірім сұрадым, содан бері екеуміз арамызлан қыл өтпестей татумыз. Өз айналамдағыларға көбірек көңіл бөлу арқылы мен оларға қиын сәтте іспен болсын сөзбен болсын көмек беріп, оларды демеуге тырысамын. Айналаңдағыларды сыйлау, көмектесу, оларға жақсы мінез көрсету, керек қол ұшын беру-міне, ақкөңілділік дегеніміз осы
