Отбасыда бір шағын мемлекетке ұқсайды. Әкеміз- Елбасы, анамыз- ас үй министрі, ағамыз- қаржы министрі, әпкеміз- тазалық депутаты, ал мен бәріне көмектесушімін. Үйде әркімнің өз міндеттері бар. Әкеміз бізді асырап бағу үшін тынбай жұмыс жасайды. Анамыз біздің қарнымыз тоқ жүру үшін бәрін жасайды. Мен мектепке барамын, ал інім балабақшаға барады.
Әр демалыс күн ерекше күн, себебі бұл күні барлығы демалып үйде болады. Әжеміз ерте тұрып бәрімізге тәтті бәліш дайындайды, анам мен әкем күбірлеп жанында жүреді. Мен тұрып стөл үстін дайындап қасық пен шанышқыларды қоямын. Бұл менің міндетім. Танғы астан кейін бәріміз бірге үй жинастырамыз. Әр күніміз осылайша ерекше өтеді. Мен отбасымды жақсы көремін.
ЭКСПО көрмесі Қазақстанға не берді?
ЭКСПО 2017 халықаралық мамандандырылған көрмесін елдіктің ерен жеңісі деуге болады. Бұл көрмені Астана қаласында өткізу - Астанада өткізу – Қазақстанның негізгі ірі жобаларының бірі. Мұндай ауқымды шараны еліміздің астанасында ұйымдастыру туралы бастама Мемлекет басшысы, Елбасымыз Нұрсұлтан Әбішұлына тиесілі.
ЭКСПО-2017 көрмесінің негізгі тақырыбы – «Болашақ энергиясы» болды, бұл дегеніміз «жасыл экономиканы» дамытуға тікелей септігін тигізетін жаңа технология мен инновацияларды қолдау деп білеміз. Ал енді осы аталмыш көрме Қазақстанға не берді? деген сұраққа жауап беретін болсақ, Нұрсұлтан Назарбаев көрменің Қазақстан экономикасын дамытуға мультипликативтік тұрғыдан оң әсер еткенін есерін ерекше атап өтті. Көрменің оң әсеріне тоқтала кетсек: шағын және орта бизнестегі 1400-ден астам кәсіпорын құны 640 миллиард теңге болатын тауарларды жеткізуге және қызмет көрсетуге тапсырыс алды. Туристік сектор жандана түсті. Туроператорлардың қызметіне деген сұраныс 1,8 есе артты. Астанада кәсіпкерлік субъектілерінің саны 10 пайыздан аса көбейді. Елорда бюджетіне қызмет көрсету саласынан түскен салық 1,2 есе өсті. Қазақстанның астанасы бүкіл әлемнің назарын өзіне аударды.
Объяснение:
Интернеттен алған болатынмын
Семья Ауэзовых находилась в родстве с семьёй казахского поэта Абая Кунанбаева, дед Мухтара Ауэз был другом и почитателем творчества Абая. Отец Абая Кунанбай был женат на Нурганым, сестре Ауэза. Абай приезжал к Ауэзу на празднества по поводу рождения его внука Мухтара.
Мухтар Ауэзов рано лишился родителей: отец Омархан умер в 1900 году, мать Нуржамал — в 1912. Маленький Мухтар воспитывается у дяди Касымбека, который в 1907 году после года учёбы в медресе устроил мальчика в 5-классное городское русское училище в Семипалатинске на земскую стипендию Чингизской волости. В 1912—1913 году учебном году Мухтар с отличием закончил первый класс учительской семинарии, а завершил обучение в Семипалатинской учительской семинарии в 1919 году.
Молодой Ауэзов, по свидетельству педагогов, выделялся безупречным прилежанием, изысканными манерами, стройной фигурой. Незаурядный спортсмен играл за первую в городе футбольную команду «Жарыс».
В 1917 году в юрте жены Абая Айгерим в виде подарка по случаю выдачи замуж и проводов Акыш, внучки Абая, была поставлена первая написанная Мухтаром Ауэзовым пьеса «Енлик-Кебек». Первыми самодеятельными артистами-любителями были внуки Абая и близкие родственники автора пьесы.
Летом 1917 года по старинному обычаю и по воле близких родственников Мухтар женился на 15-летней красавице Райхан. В 1918 году у них родилась дочь Мугамиля (1918—2009), а через год — сын Чокан, рано ушедший из жизни. В 1920 году их брак распался, при разводе Мухтар забрал себе дочь, о которой заботился всю жизнь.