Тұңғыш рет мен Астананы 2007 жылы көрдім. Маған сонда бол-
14 жас, қарамастан және мен тұңғыш рет өзінің өмірінде сырттың қаласына деген барды. Мен
уже 7 жас индия классикалық бимен шұғылданушымын
Бхаратанатьям, біз труппамен анда жұрт алдында сөйле- бардық. Тіпті
сөздермен жұқтырмаппын, қандай сол ұмытылмас сезім: бізде
человек отыз, поезда бар- тәуліктер, алда
көптен күткен концерт және алты аласы, бес бересі жоқ, тартымды
қала.
Поезда барасың, ал соң тереземен - шексіз, ең әдемі далалар, қарамастан
көлдер. Сәуір - ай, қашан барлық маңай оянады, күн мен
бас-басы күнмен болды ашық түсті саған күл- бастайды. Бірақ Астанада сол
уақыт тағы өте суық. Сол себептен айтар-айтпастан басты сезіледі
менің жақын Алматымның өзгелігі астанадан біздің ұлымыздың
республикалар - ахуал. Киіну тұр- жылы, күт- себя сыздан және қарамастан
ащы желдің. Бірақ сол ана тұрады!
Қашан сен тұңғыш рет ша Астананың көшелерінің барасың, сезім астам туады
еш таңданарлық. Кең көше, жас биік ғимараттар
адамдар ша маңызды қал-жағдайларға жүгіруші тал-шыбықтар, - айтар-айтпастан
кәдеге асу- жарап қалу, керек болуы
көздің жауын алатын - тым керемет, ( қарап тұрып кете алмайтын жағдайға жеткізеді- осыны көздің жауын алатын деп атайды)
қас пен көздің арасында-тез арада, , лезде деген мағыналарды береді