Мағауин Мұхтар Мұқанұлы 2.2.1940, Шығыс Қазақстан облысы Аягөз ауданы — жазушы, әдебиет зерттеушісі, ғалым. Мемлекет сыйлығының лауреаты (1984), Қазақстанның халық жазушысы (1996). ҚазМУ-ды (1962), осы университеттің аспирантурасын бітірген (1965). 1965 — 86 ж. «Қазақ әдебиеті» газетінде бөлім меңгерушісі, «Жазушы» ба Жалын» альманағында бас редактордың орынбасары, Әдебиет және өнер институтында, ҚазПИ-да аға ғылым қызметкер, доцент, «Жазушы» ба бас редактор қызметтерін атқарған. 1988 жылдан «Жұлдыз» журналының бас редакторы. «Кешқұрым» атты тұңғыш әңгімесі «Жұлдыз» журналында жарияланды (1964). Соғыстан кейінгі ел өмірі бейнеленген
«Ақша қар» (1969);
«Бір атаның балалары» (1973);
«Қияндағы қыстау» (1977);
«Көк кептер» (1979) әңгіме, повестер жинақтары мен;
«Көк мұнар» (1971);
«Шақан шері» (1984).
романдары басылып шықты. Қазақ халқының көрші мемлекеттермен дипломатиялық қарым-қатынасы тарихи-көркемдік тұрғыдан тұңғыш рет суреттелген «Аласапыран» тарихи дилогиясы 1981—83 ж. жарық көрді. Романда қазақ ордасын Тәуекел хан басқарған тұстағы (16 — 17 ғ-лар) қоғамдық-әлеуметтік жағдай көрініс тапқан. Хан мұрагері Ораз-Мұхаммед пен оқымысты Қыдырғали Жалайыридың, Едіге би ұрпағы Петр Урусовтың көркем бейнелері сомдалған. Томан би, Манақ батыр, Ділшат, Ай-Шешек бегім, секілді кейіпкерлерді суреттеу арқылы қаламгер Ораз-Мұхаммед тұлғасын даралай түседі. Романда көшпелі тұрмыс көріністері, аңшылық, саятшылық сынды ұлттық дәстүрлер көрініс тауып, Қазақ хандығының Ресей, Иран, Бұқар, Сібір хандықтарымен өзара қатынастары, ішкі-сыртқы саяси жағдайлары сипатталған. Жазушы шығармаларында 20 ғ-дағы ауыл, қала тұрмысы, түрлі әлеуметтік топ өкілдерінің тағдыры психология-философия тереңдікпен көркем бейнеленген. «Қобыз сарыны» (1968) монографиясында хандық дәуірде өмір сүрген ақын-жыраулар шығармаларын (15 — 18 ғ-лар) жүйелі түрде талдады.
Книга — это величайший учитель всего человечества. Это друг, сопровождающий нас от ясельной колыбели до глубокой старости.
Оказавшаяся в наших руках книга дать нам очень многое. Но при условии, что и мы отдадим ей часть своего внимания и времени. Во взаимоотношениях с книгой действует вселенский закон взаимообмена и сохранения энергии. Не всякая книга может быть полезна, но и не всякий чтец сумеет извлечь пользу из ценной книги. Как правило, по мере нашего воспитания, зрелости, меняются и наши литературные предпочтения, а вместе с ними и их носители — вечные друзья — книги.
В сравнении с устной речью, театральными и телевизионными постановками, звуковыми записями, кинематографическими и анимационными фильмами, книга, безусловно, занимает лидирующую позицию. Связано это со передачи нужной для нас информации. Книга работает напрямую с нашим внутренним миром, притом достаточно деликатно, если можно так выразиться. Читая текст самостоятельно, а не прослушивая содержание книги в чьём-то исполнении, мы соприкасаемся с идеей автора лично. Любой продукт, созданный на основе первоисточника — вторичен. Даже когда родители читают книгу детям, нужно понимать, что ребёнок воспринимает в этот момент не книгу, а её интерпретацию.
Как и во всех занятиях, связанных с воспитанием морально-этических норм поведения, в выборе книги, как и в выборе друга — нужно быть очень щепетильным педантом. Контакт с книгой можно сравнить со свиданием двух влюблённых и как вы сами понимаете, пара должна быть достойной друг друга, тогда из этого наверняка получится что-то хорошее.
Чтение книги— это таинство! Читающий погружается в свой неповторимый, индивидуальный мир, соединяясь внутри своего сознания с более тонкими ментальными мирами всего человечества. Это потрясающее явление.
