Дүниедегі ең ұлы сезімдердің бірі – достық. Әр адам дүниеге келгеннен кейін, ес білгеннен-ақ жан дүниесіндегі сырын, мұң-шерін тарқатып, қуанышы мен қайғысын бөлісетін дос іздейді. Қандай да бір қиындыққа тап болсаң, оны досыңмен бөлісіп, досыңның ақылын тыңдап, шешім таба аласың. Менің ойымша, басқаға жақсы да адал дос болу үшін, ең алдымен, түсінік, адамды тыңдай білу, ақыл бере білу қабілеті жоғары болуы тиіс. Достық адамдардың ең алдымен бір-біріне сенуінен басталады. Ол артқан сайын, достық та қатая түседі. Ал бір-біріне сенімі жоқ, дегенмен өздерін дос санайтындар да бар, ол жалған достық – бірде бар, бірде жоқ. «Достық» туралы нақты ой айтқан философ А.Шопенгауэр өзінің «Өмірлік данышпандықтың афоризмдері» деген еңбегінде: «Нағыз шынайы достық адамдардың бір-бірімен терең, таза және адал қарым-қатынасын қажет етеді. Бұл дегеніміз – досыңыздың қайғысы мен қуанышына ортақтаса білу деген сөз. Осының бәрі адамның табиғи өзімшілдік, өркөкіректік қасиеттерін жояды» деген. Күнделікті өмірде көңіліңе шапағат сәулесін шашып, сенің төрт құбылаңды тең ететін айналаңдағы достарыңның басы бұзылмағаны қандай жақсы.
В группе 25 человек. Новых тарелок 24. Они красивые, с цветочками. Одна тарелка старая. На нем нет цветка. Дети не хотят кушать со старой тарелки. - Мне старая тарелка не нужна,- сказал Оспан. И мне не нужна,- прокричали остальные дети. Но с этой тарелки кто- то один должен есть. Сегодня дежурная- Ажар. Она все детям разнесла блюда в новых тарелках. Дети удивились. А где же старая тарелка? Со старой тарелки Ажара сама поела. В столовой тишина, нету шума. Ажара- умная девочка. Она хорошо придумала. Теперь со старой тарелки всегда будет кушать дежурный человек, сказала учительница.
- Сәлем! Қалың қалай? Танысайық? Менің атым - Әділ. - Сәлем! Мен Каринамын. Мен жақсымын, өзің қалайсың? - Тамаша! Сен осы мектепте оқисың ба? - Ия, осы жылы ауыстым. - Солай ма? Қалай саған мектеп ұнайды ма? - Ия, ұнайды, бәрі де өзің сияқты сәлемі түзу оқушылар, жылы қарсы алды. - Біздің мектеп ауызбіршілігімен ерекшеленеді. Біздер бәріміз тату жүреміз. - Ия, мен оны байқадым. Мектепте түрлі шаралар да көп ұйымдастырылады екен. - Расында да, ұмытып барады екенмін, мен "Алтын күз" шарасына өзімнің қасыма жүргізуші іздеп жүрмін, қалай қарайсың? - Мен жаңадан келдім ғой, бұл барлығымен танысуға тамаша мүмкіндік болар еді. - Онда келістік, сабақтан соң белсенді оқушылар тобы жиналады, сені де шақырамын. - Жарайды, қазір қоңырау соғады, кездескенше.
- Привет! Как дела? Познакомимся? Меня зовут Адиль. - Привет! Я - Карина. У меня все хорошо, у тебя как? - Отлично. Ты учишься в этой школе? - Да, перевелась в этом году. - Вот значит как. И как, тебе нравится школа? - Да, нравится, все ученики такие же приветливые, как ты, все меня тепло приняли. - Да, наша школа отличается единством. Мы все тут дружим друг с другом. - Да, я это заметила. И еще в школе часто организовывают мероприятия. - Точно, чуть не забыл, я как раз ищу соведущую на бал "Золотая осень", как ты смотришь на это? - Я же только недавно пришла, эта была бы прекрасная возможность познакомиться со всеми поближе. - Тогда договорились, после уроков будет сбор активистов школы, я и тебя приглашаю. - Хорошо, сейчас уже зазвенит звонок, до встречи.
Дүниедегі ең ұлы сезімдердің бірі – достық. Әр адам дүниеге келгеннен кейін, ес білгеннен-ақ жан дүниесіндегі сырын, мұң-шерін тарқатып, қуанышы мен қайғысын бөлісетін дос іздейді. Қандай да бір қиындыққа тап болсаң, оны досыңмен бөлісіп, досыңның ақылын тыңдап, шешім таба аласың. Менің ойымша, басқаға жақсы да адал дос болу үшін, ең алдымен, түсінік, адамды тыңдай білу, ақыл бере білу қабілеті жоғары болуы тиіс. Достық адамдардың ең алдымен бір-біріне сенуінен басталады. Ол артқан сайын, достық та қатая түседі. Ал бір-біріне сенімі жоқ, дегенмен өздерін дос санайтындар да бар, ол жалған достық – бірде бар, бірде жоқ. «Достық» туралы нақты ой айтқан философ А.Шопенгауэр өзінің «Өмірлік данышпандықтың афоризмдері» деген еңбегінде: «Нағыз шынайы достық адамдардың бір-бірімен терең, таза және адал қарым-қатынасын қажет етеді. Бұл дегеніміз – досыңыздың қайғысы мен қуанышына ортақтаса білу деген сөз. Осының бәрі адамның табиғи өзімшілдік, өркөкіректік қасиеттерін жояды» деген. Күнделікті өмірде көңіліңе шапағат сәулесін шашып, сенің төрт құбылаңды тең ететін айналаңдағы достарыңның басы бұзылмағаны қандай жақсы.