1. Негізгі идея өмір.
2. Өмір дегеніміздің өзі уақыттан тұрады, ал уақыт сағатпен өлшенеді. Сондықтан сағатпен салыстырған.
3. Сағат тілі жылжыған сайын біздің уақытымыз өтіп атыр, яғни өміріміз өтуде, ақын сондықтан сағатты ұрыға теңейді.
4. Сағат ұрламайды, бұл тек теңеу, ал шын мәнінде уақытты босқа өткізіп біз өз уақытымыз ұрлаймыз. Сағат тек сол уақытымыздың өтіп жатқанын ескертуші.
5. Сағат сыбдыры-өткен өмірдің белгісі. Себебі сағат жылжыған сайын өтіп атқан уақытымыз бізге ешқашан қайтып оралмайды. Сондықтан ол өткен өміріміздің белгісі.
Объяснение:
Қыс – күзден кейін келетін, жылдың ең суық мезгілі. Күнтізбе жүйесі бойынша Желтоқсан, Қаңтар, Ақпан қыс айлары болып саналады. Қыста түн ұзақ, күн қысқа болып, Үркер жұлдызы көкке өрмелеп жоғары көтерілген сайын суыта түседі. Қыс мерзімін халқымыз өзінше бағалап, өз тұрғысынан сипаттап келеді. Осы тұста қыстың бейнесін тірі жанға балаған Ұлы Абайдың мына өлең шумақтары еріксіз тіл ұшына оралады:
Ақ киімді, денелі, ақ сақалды, Соқыр, мылқау, танымас тірі жанды. Үсті-басы ақ қырау, түсі суық, Басқан жері сықырлап, келіп қалды. Дем алысы – үскірік, аяз бен қар, Кәрі құдаң – қыс келіп, әлек салды.
Бұл мезгілде болатын табиғи құбылыстардың бірін қалдырмай аса көркемдікпен суреттеген Жүсіпбек Аймауытовтың және Ілияс Жансүгіровтің төмендегі өлең жолдары қыстың қатал мінезін көз алдымызда жандандырып тұрғандай:
Жалп-жалп, жалп-жалп жауды қар. Тон киіндік, тоңды мал. Бұрқ-бұрқ, бұрқ-бұрқ боран бар, Боран жоқта тұман бар. Қызыл шұнақ қызыл бар. Суда айна тас мүсін бар, Қылаулатқан қырау бар.
осылай ма?!