Дайте название двум текстам.
бәтеңке, шұжық, қаймақ, дүкенде тұрып ұрысты. бәтеңке шықты айғайлап: айту керек дұрысты! сен екеуің кімсіңдер, мені айтындар мүлік деп, құр мақтанып жүрсіндер, жұрт та сырттан күліп көп. ілмейсіндер, өмірге кім пайдалы, кім мықты, кәне, екеуің жеңіл де, мойындаңдар шындықты. олар ұзақ түн, і айтыс ұзап тым, бір бітімге келмеді бақта оянды әнші құс, ай да қалғып барады. шымқай тартты күн шығыс, алтын арай тарады. бәтеңке, шұжық, қаймақ, жатыр әлі айғ
бөлім
2
биігін қар көмкеріп алақанаттанып жататын алатау – табиғаты әсем қазақ жеріндегі ең ірі тау жоталарына жатады. оның қазақ үшін орны бөлек. алатауды әнкүйге қоспаған ақын-жазушы жоқ шығар, сірә… жер жәннаты жетісуға көрік беріп тұрған алатаудың қойнауы құтты – ауасы таза, шипалы судың көзі, мұнда өсімдіктің түр-түрі өседі, жануардың да түрі көп. шыңды-құзды тау биігін қарлы шыңдар басып жатыр, қалың мұздақтар көп, тау етегінде – орман, аңғарында – шалғын. қойнауы құпияға толы алатау қазақ үшін биіктіктің, асқақтықтың символына айналған. флора мен фаунаға аса бай сұлу табиғаттың алатау аталатын ғажайыбы осы жерді мекендеген халық үшін де, келген-кеткен қонақтар үшін де үнемі сағындырып тұратын ерекше күшке ие.
Доверие.
Шестилетний Алтай торопился повзрослеть. Он всегда мечтал:«Поскорее бы стать взрослым, никто бы меня не гонял, гулял бы по своей воле, мама бы доверила какую - нибудь работу, попросила бы сходить в магазин принести хлеба».
Жизнь детей разная и удивительно интересная! Находятся и дети, которые мечтают «Всегда бы оставаться ребенком, вот бы мама дала сладость, которую и приласкала, не получать бы щелчки в лоб, вот бы никуда меня не посылали и игрался бы целый день напролет».
Алтай сегодня встал пораньше, подошел к умывальнику и умылся. Почистил зубы добела белой щеткой. Вытерся своим маленьким белым полотенцем с рисунком чайки, оделся и подошел к окну.
Но опечалился и сильно расстроился, что эти его действия не заметили ни мама, готовящая завтрак на кухне, ни папа, который в это время брился.
«Папы в основном не бывает дома. Откуда же ему знать, что я повзрослел. Удивляюсь, как же мама, которая рядом всегда не замечает, что я стал взрослее, умнее и возмужал. Я для нее всегда ребенок! Я всегда ей кажусь маленьким малышом».
Иногда увидев как она торопясь, накидывает что - нибудь на себя и бежит за хлебом Мама, я ведь свободен. Давай, я сбегаю за хлебом». Но она не соглашается. «Ты еще маленький ребенок, не торопись». Это и обижает меня.