Графит – минерал, көміртектің (С) Жер қыртысында ең жиі кездесетін әрі тұрақты гексагондық полиморфтық түрі. Гексогональдік сингонияда кристалданады. Табиғатта кристалы жетілген графит (грекше grapho – жазамын) сирек ұшырайды, көбінесе, қабыршақ, түйіршік, кейде домалақ агрегаттар күйінде кездеседі.
Түсі қара, сұр, қара сұр, ұстағанда май сияқты, қолға жұғады, металдай жылтыр.
Қаттылығы 1, ал қабат ішінде 5,5 және одан артық, меншікті салмағы 2,2 г/см3.
Балқу температурасы 3850Ғ500С.
Электр тогын, жылуды жақсы өткізеді.
Қышқылға төзімді, жоғары температурада ғана тотығады. Отқа берік, балқыған металға салса еріп, амфотерлік қасиеті бар оксидтер түзеді, балқыған селитрада жанады. Жеңіл өңделеді, жұмсақ, майысқыш.
Нейтрон сәулесімен әсер еткенде графиттің электр тогын өткізгіштігі, майысқыштығы, қаттылығы артады, ал жылу өткізгіштігі күрт төмендейді.
Құрылымы жағынан графит айқын кристалды, жасырын кристалды және графитоидтар болып бөлінеді.
2) Процесс денатурации белка - это не реакция, это нарушение структуры белка - вторичной, третичной и четвертичной.
Это можно представить себе в виде ёжика, который сворачивается (обычный белок) и разворачивается (свернувшийся белок, тот который на сковородке стал белым)
Мы говорим "белок свернулся", а на самом деле он "развернулся". свернувшегося ежика легко катить (белок легко отстирать). А развернувшегося ежика не покатишь ("свернувшийся" белок не отстираешь)