Химия ғылымында сандық қатынастар жиі колданылады. Мысалы, затта қанша моллекула бар, ал молекулаларда қанша атом болады деген сұрақтардың шешімін табу үшін химияда «моль» деген түсінік қолданылады.
Зат формуласы C Сu H2O CO2
ν, моль 1 1 1 1
Құрылымдық бірлігі атом молекула
N 6,022*1023 6,022*1023
Mr' 12 64 18 44
M, г/моль 12 64 18 44
m, г 12 64 18 44
Моль - зат мөлшерінің өлшемі, ол ν ("ню") грек әрпімен белгіленеді. Сендер физика курсынан «Авогадро саны» деген түсінікпен таныссыңдар: NA = 6,022 141 29(27)×1023 моль−1
{\displaystyle M={\frac {m}{n}}}{\displaystyle M={\frac {m}{n}}}
{\displaystyle n={\frac {M}{m}}}{\displaystyle n={\frac {M}{m}}}
{\displaystyle m={M}\cdot {\nu }}{\displaystyle m={M}\cdot {\nu }}
{\displaystyle \nu ={\frac {N}{N_{A{\displaystyle \nu ={\frac {N}{N_{A
{\displaystyle N={\nu }\cdot {N_{A}}}{\displaystyle N={\nu }\cdot {N_{A}}}
Кез келген заттың 1 молінде Авогадро санындай құрылымдық бірліктер (атом, молекула) болады. Олай болса «моль» дегеніміз Авогадро санындай құрылымдык бірлігі бар зат мөлшері.
Олай болса 64 г мыста, 18 г суда, 44 г көмірқышкыл газындағы құрылымдық бөлшектердің саны 12 г көміртекте болатын атомдар сандарымен бірдей, сондықтан моль дегеніміз - құрамында 12 г көміртекте болатын атомдар санына тең құрылымдық бөлшектер (атомдар, молекулалар) болатын заттың мөлшері.
Заттың 1 молінің массасын молярлық масса деп атайды, ол М әрпімен белгіленеді, өлшемі г/моль. Оның сандық мәні салыстырмалы молекулалық массаға тең.[1]
Он состоит из стакана, в который наливают раствор исследуемого вещества. На стакан ставят пластинку из эбонита с вмонтированными в неё двумя угольными электродами, к клеммам которых присоединены провода. Один из них соединён с лампочкой. Выходной контакт от лампочки и провод от другой клеммы идут к источнику тока. Если раствор, налитый в стакан, проводит электрический ток, то лампочка загорается, и чем лучше эта тем ярче горит лампочка. Проводят электрический ток растворы солей, щелочей, кислот.
Растворы сахара, спирта, глюкозы и некоторых других веществ не проводят электрический ток.
Шведский учёный Сванте Аррениус, изучая электропроводность растворов различных веществ, пришёл в 1877 г. к выводу, что причиной электропроводности является наличие в растворе ионов, которые образуются при растворении электролита в воде.
Объяснение:
2KOH + CO2 → K2CO3 + H2O