Тау жыныстары — жер қабығында бірнеше тектен қосылған минералдық тау жыныстары, минералдардың немесе органикалық заттың қатқан немесе қатпаған жиынтығы. Тау жыныстары шығу тегіне қарай мынадай үш үлкен топқа бөлінеді:
магмалық тау жыныстары
шөгінді тау жыныстары
метаморфтық тау жыныстары
Минералдардың барлығы «мономинералды» және «полиминералды» болып екіге бөлінеді. Мономинералды дегеніміз — тек бір ғана химиялық қосылыстан (мысалы, кварц, пирит), ал полиминералды дегеніміз — бірнеше химиялық қосылыстан (минералдардың басым көпшілігі) тұратын минерал. Минералдар жиынтығының құрылуының бірнеше жолы бар:
Жер бетіндегі үдерістердің кезіндегі шөгінді тау жыныстарын құрайтын дәндердің қосылып өсуі немесе бөлінуі;
Атпалы тау жыныстарын құрайтын магманың кристалдануы; және
Сыртқы жағдайдың (мысалы, қысым мен температура) өзгеруі нәтижесінде метаморфозды тау жынысын құрайтын заттың қатты күйіндегі қайта кристалдануы.
Тау жыныстың осы үш түрі бір-бірінен дәндерінің арасындағы қарым-қатынасымен (текстурасымен) ерекшеленеді.
Шөгінді тау жыныстары келесі сипаттармен ерекшеленеді:
Дәнаралық шөкпе немесе ұсақ дәнаралық лай ұстап тұрған жұмыр немесе қырлы дәндер;
Ұзын біліктерінің негізгі бағытын көрсететін саз минералдардың ұсақ жиынтықтары;
Дәндердің арасында түзу шеттері мен үштік жалғастарды көрсететін минералдардың кристалды жиынтығы (мысалы, кәлсит);
Кәлситтің кесекаралық шөкпесі немесе ұсақ кесекаралық лай ұстап тұрған қазбалы кесектердің жиынтығы;
Органикалық заттың жиынтығы (мысалы, лигнит немесе көмір).
Барлық атпалы тау жыныстар байланыспалы текстурасын көрсететін минералдардың жиынтығымен ерекшеленеді.
Метаморфозды тау жыныстары келесі сипаттармен ерекшеленеді:
Ұзын біліктерінің негізгі бағытын көрсететін кристалды минералдардың жиынтықтары;
Теңмөлшерлі және еркін бағытты теңмөлшерлі емес минералдардың кристалды жиынтығы;
Жапсарлы, ангедралды, кейде сорайған минералдардың өте ұсақ дәнді жиынтығы
Любая химическая реакция сопровождается внешними признаками, по которым мы и судим о её протекании. Это:
1.Появление осадка.
2.Изменение цвета.
3.Выделение газа.
4.Поглощение или выделение теплоты.
Для протекания химической реакции небходимо несколько условий. Первое - приведение в соприкосновение реагирующих веществ; второе-измельчение веществ (наибольшее измельчение достигается растворением веществ) ; третье-для протекания многих реакций неоходимо нагревание реагирующих веществ до определённой температуры.
Химические реакции можно выразить письменно, с уравнений химических реакций, которые часто называют химическими уравнениями. Что же это такое?
Химическое уравнение-это условная запись химической реакции с химических формул и коэффициентов.
При составлении уравнений реакций небходимо использовать закон сохранения масы веществ, открытый М. В. Ломоносовым и А. Лавуазье. Масса веществ, вступивших в реакцию, равна массе веществ, получившихся в результате её. А вы знаете, что вещества состоят из атомов, поэтому при составлении химических уравнений, мы будем пользоваться правилом: число атомов каждого химического элемента исходных веществ должно равняться числу атомов в продуктах реакции.
1. 1 электрон
2. 2 электрона
Объяснение:
Завершенный электронный слой — это слой в атоме, содержащий максимально возможное для него число электронов, а именно 8. Чтобы узнать, сколько электронов находится на последнем энергетическом уровне элемента, необходимо посмотреть на номер группы, в которой находится данный химический элемент (в таблице Менделеева). Видим, что сера находится в 6-ой группе, следовательно у неё на последнем энергетическом уровне 6 электронов. 8-6=2. 2 электрона не хватает сере для завершения внешнего электронного слоя. Аналогично со фтором.