Ядроның бөлінуі, атом ядросының бөлінуі – ауыр атом ядроларының өздігінен не басқа бір бөлшектердің әсерінен бірнеше бөлшекке (көбінесе 2 бөлшекке, сиректеу 3 және 4 бөлшекке) бөлінуі. Ядроның нейтрондар арқылы бөлінуінің практикалық маңызы бар. Атом ядросы протондар, дейтрондар, -кванттар, т.б. арқылы да бөлінеді. Атом ядросының бөліне алатындығын тәжірибе жүзінде неміс ғалымдары О.Ган (Хан) және Ф.Штрасман ашқан (1939). Бұл тәжірибенің нәтижесін неміс ғалымдары Л.Мейтнер мен О.Фриш түсіндіріп берді. Атом ядросы бөлінуінің алғашқы теориясын 1939 ж. Я.И. Френкель (КСРО), сондай-ақ Н. Бор және Дж. Уилер (АҚШ) жасады. Ауыр ядроны жуық түрде протондардың электрстатикалық тебіліс күші мен оған қарсы бағытталған керілу күшінің әсерінде тұрған сұйық тамшысы деп қарастыруға болады. Ядроның орнықсыздық дәрежесі электрстатистикалық тебіліс күші энергиясының беттік керілу күшінің энергиясына қатынасы бойынша анықталады, басқаша айтқанда: Z2/A, мұндағы Z – ядроның электр заряды, А – оның массалық саны. Z2/А шамасы жеткілікті дәрежеде үлкен болғанда ядро өздігінен (спонтанды) бөліну мүмкін. Атом ядросының өздігінен бөлінуі құбылысын 1940 ж. Г.Н. Флеров пен К.А. Петржак ашты. Теориялық есептеулер бойынша Z2/А>45 болатын атом ядросы орнықты емес.
Ауыр ядролардың бөлінуі кезінде массалары әр түрлі 2 жарықшақтар орнықты ядроға айналмастан бұрын бірнеше рет бета-ыдырауға ұшырайды. Атом ядросының бөлінуі кезінде жарықшақтармен қатар нейтрондар және γ-кванттар да бөлініп шығады. Әрбір ядро бөлінгенде 200 МэВ-қа жуық энергия бөленіді. Ядроның бөлінуі кезінде бөлініп шығатын нейтрондарды шапшаң және баяу нейтрондар деп аталатын екі топқа бөлуге болады. Тізбекті реакция жүру үшін әрбір нейтронның ядроны бөлуі шарт емес. Тек ядроға тізбекті реакция өту үшін қажетті мөлшердегі нейтрондардың саны түссе болғаны. Ядролық энергияны алуда , , ядроларының бөлінуінің ерекше маңызы бар. Висмут, қорғасын, мыс, күміс, ядроларының да бөлінетіндігі анықталды. Алайда бұдан гөрі жеңіл ядролар өте сирек бөлінеді. [1]
Объяснение:
География (гр. γεωγραφία, «жерді сипаттау» деген мағына береді: гр. γαία — «Жер» және гр. γράφειν — «сипаттап жазу», «суреттеу»[1]) — жер беті табиғаты туралы, халықтар мен олардың шаруашылық іс-әрекеттерін зерттейтін ғылым:География деген не? География сөзі көне грек тілінен "жерді сипаттау" деп қазақшаға аударылады. Бұны Эратосфен ғұлама ғылымға 2200 жылдан бұрын еңгізген. Эратосфен "География" деген кітапты жазған. Бұл кітапта географиялық мәліметтер келтірілген.
География жер бетін зерттейтің ғылым саласы. Қандай мемлекеттер бар? Қандай өзен ең ұзын? Әлемде ең биік қандай тау сияқты сұрақтарға жауап береді. География екі ірі бағытқа бөлінеді - физикалық және экономикалық.
C + O2 → CO2
Углерод + Молекулярный Кислород = Оксид Углерода(IV)
CO2 + H2O ⇄ H2CO3
Оксид Углерода(IV) + Вода = Угольная Кислота
H2CO3 + NaOH → NaHCO3 + H2O
Угольная Кислота + Гидроксид Натрия = Гидрокарбонат натрия + Вода
2Ba + O2 → 2BaO
Барий + Молекулярный Кислород = Оксид Бария
BaO + H2O → Ba(OH)2
Оксид бария + Вода = Гидроксид бария
Ba(OH)2 + 2HCl → BaCl2 + 2H2O
Гидроксид Бария + Хлороводород = Хлорид Бария + Вода
2Fe + O2 → 2FeO
Железо + Молекулярный Кислород = Оксид железа(II)
FeO + H2SO4 → FeSO4 + H2O
Оксид Железа(II) + Серная Кислота = Сульфат Железа(II) + Вода
FeSO4 + 2NaOH → Fe(OH)2 + Na2SO4
Сульфат Железа(II) + Гидроксид Натрия = Гидроксид железа(II) + Сульфат Натрия
Fe(OH)2 + HCl → FeCl2 + 2H2O
Гидроксид железа(II) + Хлороводород = Хлорид железа(III) + Вода
Объяснение: