Тахауи Ахтанов – дарынды жазушы. Жазушының ба з бетінде алғаш жарық көрген әңгімесі – «Күй аңызы». Осы шығармадағы күйдің құдіреті мен күйшінің шеберлігі қалай суреттелген?
«Күй аңызы» - өнер құдіреті жайлы терең дәріптеліп жазылған деп есептеймін. Күй аңызында өмірін өнер жолына арнап, елуге келгенше отбасын құрмаған Естемес күйші мен жас жігіт Оразымбет атты екі кейіпкер жайлы бейнеленген. Әсіресе, Естемес деген күйшінің ауыр қиыншылыққа толы өмірі туралы дәріптелген. Күй және күйші жайлы тебірене жырлайды. Осы әңгімедегі екі кейіпкер ел аралап жүріп, жалғыз ғана үйлі ауылға кез болады. Жапан даладағы үйдің иесі жарлы жан. Жалғыз нарынның ботасы өліп, желіні тондырдай кепкен. Келіп кеткен жолаушыларға тек қана су ұсына алатын еді. Үй иесі өте қарт, жасы келіп қалған, дене бітіміне қарасан аяп кетесің. Себебі, жүдеу келген үстіндегі киімі жамау келген. Бұл шаңырақтың төріне мойын бұрған Естемес күйші еді. Ол сол өңірге аты шыққан даңқты күйші ретінде елге кең жайылған. Ол өзімен бірге Оразымбет деген адамды серік қылады. Жолсеріктің қасында ұзақ уақыт бойы жүргендігінен өте сақ, жұмысқа икемді адам деп санайды. Сол себептен атағы шыққан мықты күйші шығарына сенім білдірген. Және де, «естіп келе жатқан күйлерінді үлгі етіп келе жатқаның дұрыс, ал менің өмірімді үлгі етпеуге тырыс» деп өзінің ақыл-кеңесін айтады. Бұлай айтуынын себебі Естемес күйшінің ауыр тағдыры, өз көкірегіндегі зары, алдамшы бір үміт сәулесіне сенуі баяндалғаны деп санаймын. Осы күйшінің жапан даладағы үйге бас бұрғанын айта кетсем, ол уйде тұрмыс жағдайы төмен қария және бойжеткен қызы тұратын еді. Бойжеткен арудың есімі Жаныл болатын. Ол бойжеткенде қариямыз секілді жүдеу тартқан, жұпыны киінген. Сондықтан жастық салтанаты мен әдемілігі көрінбей қалған. Үй иесі Естемес күйшіге қолқа салады. Күй құдіретімен нарды идіріп көрмек ойларын білдірту үшін «Екі күйші, өнерлеріңді бірдей салындар»-деген сөзбен білдіртуге тырысады. Сөйтіп Естемес күйшінің күйі нарды идіргенімен, жас Оразымбет күйші күйді жалғастырғанда ғана нардың сүті шелекке саулай жөнелді. Осы арқылы Тахауи Ахтанов күй құдіреті мен күйшінің шеберлігін жеткізеді.
Қорыта келе, осы шығармадағы күйдің құдіреттілігі соңшалықты нардың өзін идірген. Осыған қарап отырып күйшінің әрбір күйді жеткізе білетіндігін көре аламыз.
Объяснение:
Тахауи Ахтанов – дарынды жазушы. Жазушының ба з бетінде алғаш жарық көрген әңгімесі – «Күй аңызы». Осы шығармадағы күйдің құдіреті мен күйшінің шеберлігі қалай суреттелген?
«Күй аңызы» - өнер құдіреті жайлы терең дәріптеліп жазылған деп есептеймін. Күй аңызында өмірін өнер жолына арнап, елуге келгенше отбасын құрмаған Естемес күйші мен жас жігіт Оразымбет атты екі кейіпкер жайлы бейнеленген. Әсіресе, Естемес деген күйшінің ауыр қиыншылыққа толы өмірі туралы дәріптелген. Күй және күйші жайлы тебірене жырлайды. Осы әңгімедегі екі кейіпкер ел аралап жүріп, жалғыз ғана үйлі ауылға кез болады. Жапан даладағы үйдің иесі жарлы жан. Жалғыз нарынның ботасы өліп, желіні тондырдай кепкен. Келіп кеткен жолаушыларға тек қана су ұсына алатын еді. Үй иесі өте қарт, жасы келіп қалған, дене бітіміне қарасан аяп кетесің. Себебі, жүдеу келген үстіндегі киімі жамау келген. Бұл шаңырақтың төріне мойын бұрған Естемес күйші еді. Ол сол өңірге аты шыққан даңқты күйші ретінде елге кең жайылған. Ол өзімен бірге Оразымбет деген адамды серік қылады. Жолсеріктің қасында ұзақ уақыт бойы жүргендігінен өте сақ, жұмысқа икемді адам деп санайды. Сол себептен атағы шыққан мықты күйші шығарына сенім білдірген. Және де, «естіп келе жатқан күйлерінді үлгі етіп келе жатқаның дұрыс, ал менің өмірімді үлгі етпеуге тырыс» деп өзінің ақыл-кеңесін айтады. Бұлай айтуынын себебі Естемес күйшінің ауыр тағдыры, өз көкірегіндегі зары, алдамшы бір үміт сәулесіне сенуі баяндалғаны деп санаймын. Осы күйшінің жапан даладағы үйге бас бұрғанын айта кетсем, ол уйде тұрмыс жағдайы төмен қария және бойжеткен қызы тұратын еді. Бойжеткен арудың есімі Жаныл болатын. Ол бойжеткенде қариямыз секілді жүдеу тартқан, жұпыны киінген. Сондықтан жастық салтанаты мен әдемілігі көрінбей қалған. Үй иесі Естемес күйшіге қолқа салады. Күй құдіретімен нарды идіріп көрмек ойларын білдірту үшін «Екі күйші, өнерлеріңді бірдей салындар»-деген сөзбен білдіртуге тырысады. Сөйтіп Естемес күйшінің күйі нарды идіргенімен, жас Оразымбет күйші күйді жалғастырғанда ғана нардың сүті шелекке саулай жөнелді. Осы арқылы Тахауи Ахтанов күй құдіреті мен күйшінің шеберлігін жеткізеді.
Қорыта келе, осы шығармадағы күйдің құдіреттілігі соңшалықты нардың өзін идірген. Осыған қарап отырып күйшінің әрбір күйді жеткізе білетіндігін көре аламыз.
Объяснение:
огда Петр Гринев решил освободить из плена свою возлюбленную Машу Миронову, он скрывает от Пугачева, что она дочь капитана Миронова и представляет ее как бедную сироту. Гринев не мог сказать правду, потому что люди беглого казака, самозванца, узнав, что Маша – дочь капитана Миронова, могли обидеть ее или даже казнить. Гринев солгал – утаил правду, чтобы жизнь невесты, и, жестокий с другими, Пугачев понял и одобрил ложь “во И то правда. Мои пьяницы не пощадили бы бедную девушку. Хорошо сделала кумушка-попадья, что обманула их… Казнить так казнить, жаловать так жаловать: таков мой обычай. Возьми себе свою красавицу, вези ее куда хочешь и дай вам бог любовь да совет! ”
Петр Гринев во имя другого человека солжет, но в остальных случаях, если даже ему невыгодно или даже опасно быть честным, против чести не пойдет. Когда Петруша проиграл сто рублей Зурину, “экономный” Савельич посоветовал Гриневу солгать: “Напиши этому разбойнику, что у нас и денег-то таких не водится”. Но Гринев отказывается от такого совета: “Полно врать… ” И всегда между честью и обманом выбирает честь и достоинство. Честь свою молодой офицер не запятнал даже в тех случаях, когда за нее легко можно было поплатиться головой. Один из таких случаев – дуэль со Швабриным. Швабрин оскорбляет честь девушки, Гринев называет его лжецом и требует сатисфакции. Гринев отказывается от присяги самозванцу: “Слушай, скажу тебе всю правду. Рассуди, могу ли я признать в тебе государя? Ты человек смышленый: ты сам увидел бы, что я лукавствую. Я придворный дворянин; я присягал государыне императрице: тебе служить не могу. Коли ты в самом деле желаешь мне добра, так отпусти меня в Оренбург”.