Қобыз — таңқаларлық пішінді және ғажайып сазды, бай тембрлі аспап. Кобыз ен коне аспаптардын быры
Қобыз екі шекті 40-қа тарта аттың ұзын қылы керілген ысқышы бар аспап. Қылқобыз аталуы да осыдан болар. Қобыз үнінің төмендеп қайта жоғарылап дыбысшығаруы — шектеріне саусақтың ұшын ғана тигізіп, сәл ғана басып шертіп, керілген қылды ысқышпен үйкеп ысқылап тарту арқылы ысқышты аспапқа «іліп қойғандай» етіп көлденең ұстап ысқылап сүйкеп-сүйкеп көсеп-көсеп жібергенде флажолетті обертонды қою-қошқыл сазды мұңлы болып шығады.
Біреулер оны құс даусына ұқсатады: « — Оның даусы аспаптың шегін аттың жалынан керілген қылдан тартылған еспе ысқышпен үйкелегенде аққудың үніне ұқсас дауыс шығады» — дейді (П. Паллас). Енді біреулер қобыз үнін адам даусына ұқсатады (Б. Сарыбаев) ащы, зарлы, өксікті үн шығарады деген де пікір айтады. Кобыздын 4000 жылдык тарихы бар.
Қобыздың саз аспабы ретінде тағдыры тайғақ, жолы тар, қиын-қыстау болды. Бұл аспап қазақ халқының тарихи-этникалық мәдениетінің көне көзі, рухани қазына мүлкі, эпостық және аспаптық музыкалық өнерін күні бүгінге дейін сақтап жеткізуші ұлттық мұра бола тұра, ол өзіне деген кертартпа ескілікті көзқарастан арылмай ақталмай-ақ қойды. Әу бастан-ақ қобыз бақсының, бақсылық жасаудың құралы деген пікір қалыптасқан болатын. Сондай бір түсінбеушіліктің кесірінен қобыз жаңа заман көшіне ілесе алмай ескіліктің қалдығы саналып жоғалып, жойылып кетудің алдында қалды дейді А. Затаевич. Осының салдарынан 20 ғасыр басында қобыз аспабына арналып шығармалар жазылмай сиреп ұмытыла бастады. «Әкеден балаға мұра» болып келе жатқан қасиетті өнеріміз, ұлттық салт-санамыз, отбасылық қобызшылық дәстүріміз үзіліп қалды. Классикалық қобыз музыкасының аты аңызға айналған ең соңғы хас шебері 19 ғасыр ортасында дүниеге келген Ықылас Дүкенұлы.
Дегенмен жоғалып жойылып құрып кетуге жақын қалған қобыз ойнау өнерін өмірге қайта оралтып «шаң басқан уақыт» пернесін ашуға жасалған шаралармен ізденістер, талпыныстар болмай қалмады. Осындай істің басында бірегей ірі қобызшылар зор тұлғалы музыканттары болып Жаппас Қаламбаевпен (1909—1970) Дәулет Мықтыбаев (1904—1976) тұрды. Шын мәнінде осы екеуінің арқасында музыкалық қобыз аспабының барлық құпиясымен қасиетінің қыры мен сыры сақталып өткеніміздің баға жетпес асыл мұрасын шашау шығармай жоғалтпай бізге жеткізіп жаздырып қалдырып кеткеніне шүкір дейміз.
Қобызда ойнап ең алғаш рет концерттік эстрадаға шыққан, 1968 жылы Алматыконсерваториясында ашылған қылқобыз класына бірінші сабақ берген де осы екі тарлан.
Краткое содержание
Под шатром голубых небес зеленеет степь. По границам степи высокие горы. По степи бегут в моря реки. На полях - нивы, на лугах - трава, в садах - виноград. На севере снег кружит и море во льдах.
Это все Русь, моя Родина. Есть у нее и поле вольное, и казна, стол другу и меч врагу, есть силы богатырские. Так зачем кому-то кланяться?
Полчища татар положила Русь, и полякам урок дала. Жгли враги поля, но как крикнет царь, встанет армия народная, и похоронит врагов.
И теперь шумят города русские. Со всех земель на поклон к ней стекаются люди. Слава про Русь по всей земле идет. Есть за что любить Русь. И не жаль за Русь сложить свою голову.
Главные герои стихотворения "Русь" и их характеристика
Русь. Могучая и красивая, со славной историей.
Чему учит стихотворение "Русь"
Стихотворение учить любить и беречь свою Родину, учит патриотизму. Учит гордится своей страной, ее настоящим и ее историей.
Ян Криштоф Залуский.
шляхтич из Заславского повета,
демонстрируя свои феноменальные Залуский
зарабатывал этим на жизнь.
Калека, у которого от рождения нет рук; у него большая голова,
бледное лицо "с подвижными острыми чертами и большими,
проницательными бегающими глазами".
Ноги "длинные и тонкие", с их "феномен", снимает
с головы картуз, принимал пищу,
расчесывает гребенкой бороду, крестится и, наконец,
пишет па белом листке "ровную красивую строчку":
"Человек создан для счастья, как птица для полета".
Парадокс, когда богатый, успешный, здоровый человек
считает себя несчастным.
Парадокс и в том, что калека наделен силой духа, проповедует
философию счастья и делает это убедительно.