у всех людей есть друзья, и у меня тоже. я хочу рассказать о моем друге. его зовут сергей, мы дружим с первого класса. мой друг понимает меня с полуслова, всегда мне, смеется со мной, поддерживает меня. если мне больно, грустно или обидно, мой друг меня и всегда даст мне хороший совет. мы вместе гуляем, ходим друг к другу в гости, и даже сидим за одной партой. а прошлым летом мы вместе ездили в лагерь. нам нравится проводить время вместе, я счастлив, что у меня есть такой хороший друг. я никогда не брошу его в беде, и я знаю, что и он поступит так же! вот такой мой лучший друг.
Хлеб - гэта сімвал дастатку і дабрабыту, гэты прадукт мы кожны дзень бачым у сябе на стале. Але мала хто задумваўся, які ж доўгі і цярністы шлях ён праходзіць, перш чым трапіць да нас у хату. Спачатку трэба вырасціць зерне, сабраць яго, змалоць і атрымаць атрыманую мукі выпякчы хлеб. Тысячы людзей розных прафесій занятыя ў гэтых складаных працэсах. Мноства дзён і начэй праходзіць перш, чым выпекуць гэты смачны і духмяны хлебушек.
«Хлеб - усяму галава» гэтая мудрая прыказка вядомая, мабыць, усім яшчэ з дзяцінства. Шмат мудрасці і павагі закладзена ў ёй, якая стагоддзямі перадавалася з пакалення ў пакаленне. Берагчы і свята ставіцца да хлеба вучаць нас з малых гадоў нашы любімыя мамы.
Са свежым хлебам і насыпанай наверх яго соллю сустракалі нашы продкі ўсіх дарагіх гасцей, якія прыйшлі з чыстымі думкамі альбо з добрымі навінамі. Караваем дабраслаўлялі бацькі маладых на добрую і шчаслівае жыццёвую дарогу. Калі нараджаўся дзіця ў сям'і, ішлі ў госці абавязкова з хлебам. Нашы далёкія продкі глыбока шанавалі і павышалі хлеб, таму што яны ведалі цану цяжкай працы людзей, якія вырошчвалі яго на палях.
Бо раней не было сучасных найноўшых тэхналогій, а ўсё рабілася ўручную і патрабавалася ўкласці шмат сіл і ўменні. Яны прысвячалі яму многія хвалебныя песні, слаживали розныя прыказкі. Раней лічылася, калі ў хаце меўся хлеб, то сям'я жыла шчасліва і паспяхова. Хлеб незаменны, бо няма такога прадукту, які можа пераўзыходзіць яго. «Хлеб - гэта святое» любяць пагаворваць нашы бабулі і дзядулі.
Таму, як памятаюць яны тыя часы, калі яго не было. Тыя далёкія ваенныя гады, калі толькі маглі яны, што марыць пра кавалачку хоць бы чэрствага чорнага хлеба. І яшчэ, напэўна, гэтымі словамі яны хочуць паказаць нам, што б мы з трапятаннем ставіліся не толькі да самога хлебу, і да мазольным рукам, якія вырасцілі яго. Бо сёння не ўсе акуратна ставяцца да яго, выкідваюць яго ў смецце, калі ён зачерствеет. Мы павінны ведаць цану гэтаму выдатнаму прадукту, умець эканоміць яго і берагчы, быць уважлівымі і клапатлівымі гаспадарамі. Ставіцца да яго з павагай. Ніколі не шкадаваць кавалачка хлеба хто просіць беднаму і аладоўніку чалавеку. Бо хлеб - гэта жыццё. Ён лічыцца багаццем нашай краіны. Бо кожны хоча бачыць кожны дзень на сваім стале смачны, духмяны, мяккі хлеб і здобную выпечку. Засцерагайце хлеб - мерка духоўнасці і нашай выхаванасці.
Коли Дон Кіхот намагався комусь до у нього завжди виходило навпаки. Наприклад в історії з пастушком, він не допоміг йому, а навпаки, зробив становище хлопчика нестерпнішим, бідному пастушкові дісталося ще більше.