Хто для мяне самы дарагі чалавек?самы блізкі чалавек? Вядома ж, мая любімая матуля! Даражэй за яе ў мяне няма чалавека на ўсім белым свеце! Мама падарыла жыцце мне і майму старэйшаму брату. Я ей вельмі за гэта ўдзячная! З першых дзен прыходу ў гэты свет нас сустракаюць мамчыны вочы, саграваюць мамчыны рукі, засцерагае ад нягод мамчына сэрца. Самы дарагі мой чалавек — мая мама. Яна невысокага росту. Твар у маей мамы добры. Вочы — зяленыя, часам — задумлівыя, а часам — ўсмешлівыя. Калі мама пра што-то турбуецца, яе вочы таксама становяцца неспакойнымі. Нос у яе прамой з невялікай гарбінкай. Валасы цемна-русыя. Мама, як сонца, свеціць у нашым доме. Калі яна на працы, становіцца ясна. Усе, што незразумела, мама растлумачыць, дапаможа разабрацца. Хочацца, каб мая мама ніколі не засмучала. Але так не бывае. Бо мама хвалюецца за мае ацэнкі, мае здароўе. Мне трэба старацца, каб мама часцей усміхалася. І я хачу звярнуцца да ўсіх дзяцей планеты: давайце будзем берагчы нашых мам ад гора і нягод, ад хваробаў і бедаў. Чым клапатлівей і далікатней і больш уважліва мы будзем адносіцца да сваіх маці, тым даўжэй іх сэрцы будуць жывымі і гарачымі.
Мама — мой самы лепшы сябар. Яна заўседы дапаможа ў цяжкую хвіліну, падтрымае мяне, дасць добры савет. Мы з мамай шмат часу праводзім разам. Калі я была зусім маленькая, яна праводзіла мяне ў дзіцячы сад, а потым мы разам вярталіся дадому, гулялі, чыталі кніжкі, хадзілі ў краму. Ды і цяпер я вельмі люблю бываць ўдваіх з матуляй. Мы як дзве сяброўкі весялімся або сумуем, а часам марым. Вельмі цікава рыхтуем праграму да свят, асабліва Навагодніх: мы апранаецца ў касцюмы. Але самае займальнае наш занятак — гэта чытанне. Мы па чарзе чытаем услых кнігі, якія раней падбірала маці, але цяпер усе часцей я дзялюся з ею цікавымі навінкамі. І ў такія хвіліны я адчуваю, што няма людзей бліжэй нас з мамай
Наогул мне вельмі пашанцавала, таму што мая мама — настаўніца пачатковых класаў і яна была маей першай настаўніцай! Мама навучыла мяне чытаць і пісаць, рашаць цяжкія ураўненні і задачы. Гэтаму яна вучыць усіх сваіх вучняў. Я ведаю, як няпроста быць добрым настаўнікам. Колькі сшыткаў прыходзіцца правяраць кожны дзень! А колькі кніжак чытаць! Мама заседжваюцца за сваімі «ўрокамі» да позняй ночы! Мне вельмі падабалася вучыцца ў мамы, хоць да мяне яна часам ставіўся стражэй, чым да маім аднакласнікам. Я не крыўджуся на гэта, разумею, што мама жадае мне толькі дабра! Мама — добры настаўнік, яе любяць многія вучні і бацькі, паважаюць калегі па працы.
А як смачна ўмее рыхтаваць мая мамачка! Пальчыкі абліжаш! І бліны, і аладкі, і пірагі, і катлеты — усе ей атрымоўваецца. А на дачы мама любіць вырошчваць кветкі. Яна сама прыдумляе, што і дзе пасадзіць. Выдатна атрымліваецца! І нас усе лета радуюць якія-небудзь кветкі!
Я вельмі люблю сваю маму, імкнуся ва ўсім ей быць памочніцай і не засмучаць яе. Мая матуля — самая лепшая, таму што яна мая.
Александр Сергеевич Пушкин писал роман " Евгений Онегин" на протяжении многих лет и очень боялся того , что читателям роман не понравится. Но тетради с романом быстро разошлись по всей России и читатель воспринял произведение на ура. Произведение Пушкина читали и в захолустной деревушки губернии , и в столичном городе, и каждый читатель узнавал в героях романа себя или своего знакомого. Литературный критик Белинский назвал роман " энциклопедии русской жизни".
Главное действующие лицо романа - Евгений Онегин. Это молодой помещик , с тяжёлым и противоречивым характером. Евгений вырос без матери , отец не обращал на него внимание , а поручил воспитание своего ребёнка различным воспитателям. Из-за этого Онегин вырос эгоистом. Он мог обидеть и даже не заметить этого. Молодой помещик получил светское образование. В Санкт - Петербурге он вёл жизнь столичного щёголя: ходил по балам и другим увеселительным мероприятиям того времени. Но это всё быстро надоедает ему. В его душе воцарилась скука и лень. Он не знает куда от неё деться и поэтому уезжает в деревню. Там Евгений начинает вести своё хозяйство по новым порядкам. И это вызывает недоумение у его соседей. Но на него снова находит "страшная" болезнь того века - меланхолия. Он знакомится с молодым поэтом Владимиром Ленским и быстро подружился с ним. Завязывается сюжет самого произведения , который мы все знаем. Ленский влюбляется в Ольгу Ларину , а сестра Ольги - Татьяна , влюбляется в Онегина. Онегин отвергает любовь девушки. После Онегин убил на дуэли своего друга Ленского. Из-за этого он уезжает странствовать. А в это время Татьяна уехала в Москву . Там она вышла замуж за князя N.Под влиянием событий , которые я только что описал, в конце произведения характер Онегина меняется.
Но не только Евгений Онегин главный герой произведения. Не меньшее положение занимает в романе и сам автор. Автор является полноценным героем своего романа , так как лирически раскрывается и развивается благодаря свои отступлениям. Из романа "Евгений Онегин" мы узнаём о Пушкине больше , чем из других его произведений. Он оставил нам свой роман как завещание . Автор раскрыл перед нами свою душу , рассказал нам о своих убеждениях,а так же некоторые факты из его биографии. Пушкину сложно расставаться со своими героями . Белинский сказал:"можно указать слишком на немногие творения, в которых личность поэта отразилась бы с такою полнотою, светло и ясно, как отразилась в "Онегине" личность Пушкина".