Я могу ответить лишь на один во Первый Это Константиново
Відповідь:1. Мәтінді мұқият тыңдаңыз (мәтінді ықшамдауға болады). Мәтіннің қысқаша мазмұнын айтыңыз.
Әлемнің ең үлкен кітапханасы
«Александрия кітапханасы өртенген 391 жылдан 1220 жылға дейін 830 жыл Отырар кітапханасы әлемдегі ең үлкен кітапхана болған» деп қорытындылайды профессор Еренғайып Омаров. Өкінішке қарай, даңқты бабаларымыздың мыңдаған жылдың тарихымен, ғылым, білім, өнердегі жетістіктерінің алтын қоры сақталған осы кітапхана түгі қалмай жойылып кетіпті . Жер түбіндегі мысырлық ғалым Птоломей болмаса, біз де ондай кітапхана болғанын білмес те едік. Осы кітапханадан білім алған, бүкіл әлем мойындаған Әбу-Насыр әл-Фараби туралы деректерді де тек соңғы кезде алыс шетел деректерінен таптық. Отырардын өзінде әл-Фарабиден де білімі жоғары, оған білім үйреткен талай ғалымдардың болуы да мүмкін. Себебі Отырар кітапханасын әл-Фараби жинамағаны айтпаса да түсінікті. Бұл кітапханада жүздеген жылдар бойы қаншама ғалымдар еңбек етті. Ол заманда кітаптың өте қымбат тұратынын ескерсек, бұл кітапхананы жинауға мол қаржы кеткені анық. Ол кітаптарды сатып алу, жинақтаудан басқа осы кітаптарды сақтайтын үлкен кітапхана ғимараты және ондағы жұмыс істейтін ғалымдарды қаржыландыру қала бюджетіне оңайға түспесе керек. Бұндай шығынды кішігірім қалалардың көтере алмасы белгілі.
Осындай үлкен кітапхананы IX ғасырда әлемнің жарты бөлігінен байлық тоқтаусыз құйылып жатқан Бағдат халифтері жинақтаған. Халиф Әл-Мамун (813-833ж.) Бағдат қаласында «Байт Әл-Хакма» (Даналық үйі) атты ғалымдар үйін ашып, дүниенің түкпір-түкпірінен ғалымдар шақырып, кітапхана қорын әзірлеген. Обсерватория ашқан. Кейін Бағдатта өте үлкен кітапхана жинақтаған. Бұл «Даналық үйінде» Орта Азияның, гректің, парсының, Мысырдың көптеген ғалымдары жұмыс жасады. Солардың еңбегінің арқасында кейін «араб өркениеті» деген түсінік пайда болды.
«Даналық үйінде» ең бірінші болып Орта азиялық математик Әл-Хорезми басшылық жасады. Әбу Насыр әл-Фараби де Бағдат халифінің шақыртуымен Бағдатқа барған. Осы кездегі Бағдат Халифінің басты уәзірлері Фараб қаласынан болған деген дерек бар.
Халифке ақыл қосатын уәзірлердің тек білімді, қабілетті адамдардан жиналатынын ескерсек, Фараб қаласының бұл заманда ғылым-білім, мәдениеті өте жоғары қала болғаны айтпаса да түсінікті. Ғылым-білімде осындай үлкен жетістікке жеткен Фараб-Отырар қаласының негізгі табыс көзі сауда деп білеміз. Кейін ғалымдар «Ұлы Жібек жолы» деп атаған үлкен сауда жолының күре тамырында орналасқан қаланың табысы жоғары қала болғаны даусыз.
Пояснення:
Объяснение:
1)Есенина А. А. Родина наша — село Константиново Рыбновского района Рязанской области.
2)Вскоре жизнь в Москве стала угнетать Есенина.
3) Есенин жил в Общежитии одиноких приказчиков во владении купца Н. В. Крылова.
4)Можно было увидеть необычный дом.
5)«Улеглась моя былая рана…» («Трудовой Батум» № 280, 10 декабря 1924)
Стихотворение знаменует расставание Есенина с периодом «Москвы кабацкой». Сам поэт рассказывал об этом переходе: «Так много и легко пишется в жизни очень редко. Это потому, что я один и сосредоточен в себе. Говорят, я очень похорошел. Вероятно, оттого, что я что-то увидел и успокоился… Назло всем не буду пить, как раньше… Боже мой, какой я был дурак. Я только теперь очухался. Всё это было прощание с молодостью. Теперь будет не так». В самом стихотворении кабак сменяется чайханой, где чайханщик угощает лирического героя «красным чаем || Вместо крепкой водки и вина»[3]. Красный чай — один из элементов восточного антуража, включающих также «синие цветы Тегерана», ширазские ковры и хорасанские шали, на фоне которых рассказывается о возникающей любви лирического героя к девушке в чадре. В стихотворении также поднимается популярная в 20-е годы в советском Закавказье тема раскрепощения женщины[4]:
« Мы в России девушек весенних
На цепи не держим, как собак... »
«Я с сегодня у менялы…» («Трудовой Батум» № 280, 10 декабря 1924)
Лирический герой спрашивает менялу, как ему выразить свои нежные чувства к прекрасной персиянке Лале. Меняла выступает в стихотворении не как человек своей профессии, а как некий оракул; он проявляет себя как философ, одарённый большой наблюдательностью и чувством языка. Он объясняет лирическому герою, что о любви говорят не слова, а горящие глаза, поцелуи, «руки, || Что срывали чёрную чадру»[4].