"қалың елім қазағым қайран жұртым өлең" эссе Қалың елім, қазағым, қайран жұртым,
Ұстарасыз аузыңа түсті мұртың.
Жақсы менен жаманды айырмадың,
Бірі қан, бірі май боп енді екі ұртың.
Бет бергенде шырайың сондай жақсы,
Қайдан ғана бұзылды сартша сыртың?
Ұқпайсың өз сөзіңнен басқа сөзді,
Аузымен орақ орған өңкей қыртың.
Өзімдікі дей алмай өз малыңды,
Күндіз күлкің бұзылды, түнде – ұйқың.
Көрсеқызар келеді байлауы жоқ,
Бір күн тыртың етеді, бір күн – бұртың.
Бас-басына би болған өңкей қиқым,
Мінеки бұзған жоқ па елдің сиқын?
Өздеріңді түзелер дей алмаймын,
Өз қолыңнан кеткен соң енді өз ырқың.
Ағайын жоқ нәрседен етер бұртың,
Оның да алған жоқ па құдай құлқын?
Бірлік жоқ, береке жоқ, шын пейіл жоқ,
Сапырылды байлығың, баққан жылқың.
Баста ми, қолда малға талас қылған,
Күш сынасқан күндестік бұзды-ау шырқын.
Оңалмай бойда жүрсе осы қыртың,
Әр жерде-ақ жазылмай ма, жаным, тырқың?
Қай жеріңнен көңілге қуат қылдық,
Қыр артылмас болған соң, мінсе қырқың?
Тиянақсыз, байлаусыз байғұс қылпың,
Не түсер құр күлкіден жыртың-жыртың.
Ұғындырар кісіге кез келгенде,
Пыш-пыш демей қала ма ол да астыртын?
ожидающая своего возлюбленного.
Имя Светлана (старославянское) – светлая, чистая.
Она верит в Бога.
Светлана-Свет, а "лана" - от древнеславянского "лан" - поле.
То есть, Светлое поле.
Особенности национального характера героини.
В Светлане сочетается внешняя красота с внутренней.
Девушка – милая, красавица. Она молода, открыта для любви,
но не легкомысленна. Целый год, не получая вестей от жениха,
героиня верно ждёт его. Она способна на глубокое чувство.
Светлана верная, преданная. Она религиозная, верит в Бога,
надеется на его помощь.
Жуковский воплотил в Светлане характер русской девушки.
" В ней душа как ясный день"
Очень важную роль играет пейзаж в раскрытии состояния
Светланы. Слова "одинокий храм",туманный круг луны,
ветхая избушка" вызывают необъяснимую тревогу, волнение.
Чтобы создать атмосферу таинственности, нарастающей
тревоги, автор использует эпитеты (тайная робость,
мертвое молчание, трепетный огонь), метафоры
(страх туманит очи, робость волнует грудь,
свечка льет сиянье).