Жил старик со своею старухой у самого синего моря; они жили в ветхой землянке ровно тридцать лет и три года.
Старик два раза закидывал невод — ничего не было, в третий раз вытянул золотую рыбку. Рыбка попросила отпустить её. Старик отпустил. Пришел домой рассказал жене. Жена сказала попросить корыто. Дала рыбка корыто. Старуха сказала попросить избу. Дала рыбка и избу. Захотела старуха стать столбовою дворянкой. Стала она дворянкой и послала старика служить в конюшню.
Захотела стать царицею. Сделала её рыбка и царицею. Захотела стать владычицей морской, чтобы рыбка ей прислуживала.
Передал старик рыбке рыбке, но ничего не сказала рыбка, лишь хвостом по воде плеснула и ушла в глубокое море. Долго у моря ждал он ответа, не дождался, к старухе воротился — глядь: опять перед ним землянка; на пороге сидит его старуха, а пред нею разбитое корыто.
Ақтамберді Сарыұлы 93 жыл өмір сүрген, яғни 1675–1768 жж. дəуір кешкен. Ол күреске ерте араласқан жауынгер-жырау санатына жатады. Тұрмыстың қыр-сырын, отбасы, елдік, ерлік, жер мəселелерін жырларында жақсы бейнелеген. 1738–1752 жж. қазақ-қалмақтың қанды қақтығыстарының барлығына дерлік қатысқан. «Ақтабан шұбырынды» оқиғасының зұлмат қан кешуін бастан өткерген. Ес білгеннен бастап 70 жыл бойы ат үстінен түспей, елі мен жерін қорғаған қас батыр, айтулы шешен, қабырғалы би, атақты жырау. Қазақ жауынгерлерінің азаттық, құлдық жөніндегі түсініктері, болашаққа деген сенімі, адалдық-жауыздық, қиянат, əділетсіздік хақындағы таным-түсініктері Ақтамберді талғамынан өтіп жыр-толғауға айналған. Əлі де қолға түспеген толғаулары ел аузында сақталуы ықтимал. Қазіргі қолда бары 300 жолдан аспайды