Ата-ана – отбасының негізгі діңгегі, бастапқы дәнекері. Дәстүрлі қазақ отбасында ата-ананың қадірі ерекше әспеттелген.
Әсіресе, тіршіліктің қайнар көзі, махаббаттың шуақ күні, мейірімнің кәусәр бұлағы – Ана есіміне қатыссыз дүниеде қасиетті ештеңе жоқ. Сондықтан ананы ардақтамайтын халық та жоқ.
Ана баланы тоғыз ай көтеріп, толғатып, дүниеге келтіріп қана қоймайды.
Бала, бала, бала деп,
Түнде шошып оянған.
Түн ұйқысын төрт бөліп,
Мұзды бесік таянған, -
да ана, көзінің қарашығындай қорғап, аялап өсіріп, аяғынан тік тұрғызатын да ана. Халықтың халықтығының басты нышаны – туған елінің тілін үйретіп, сазына қандыратын да ана. Сондықтан әрбір ұлттың рухани өзегі, қан тамыры болып табылатын тілі – Ана тілі деп аталады.
Веселая и беззаботная Стрекоза замечательно провела лето: она радовалась теплым денькам, резвилась по лугам, наслаждалась изобилием вкусной еды, словом, не знала ни забот, ни хлопот. Но не успела она оглянуться, как подошло к концу лето, и ласковое прежде солнце перестало согревать землю своими лучиками. Пожелтели листья на деревьях, опустели поля, и теперь Стрекозе было трудно отыскать пропитание. Она с грустью вспоминала летние дни, когда под каждым листиком у нее был готов и стол, и дом.
Холодной зимой изменилось и поведение попрыгуньи Стрекозы – ведь когда голодно и холодно, уже не до веселья. В самых расстроенных чувствах поплелась она к Муравью с накормить и приютить ее. Трудолюбивый Муравей поинтересовался у Стрекозы, чем же она занималась все лето, что не обеспечила себя всем необходимым на зиму.
Стрекоза ответила, что летом ей было совсем не до таких глупостей как работа – она все время пела от души. Услышав это, Муравей отказал Стрекозе в посоветовав теперь как следует поплясать, чтобы согреться в зимнюю стужу.
