Объяснение:
У кнізе «Зямля пад белымі крыламі» Караткевіч засведчыў легенду пра тое, як Бог дзяліў між народамі землі. I даў Бог беларусам, якія Яму вельмі спадабаліся, пушчы нямераныя, рэкі - поўныя, азёры - нялічаныя. Звяры і дзічына ў пушчах чародамі; лані бягуць - лес варушыцца. Рыбы ў рэках - касякамі; чаўны з вады выціскае. Пчолы ў борцях - мільёнамі. Сады - багатыя, грыбоў ды ягад - заваліся. Сказаў Бог, што і голаду на гэтай зямлі ніколі не будзе. Наадварот, у голад шмат багацейшыя людзі будуць да нас прыходзіць. Не ўродзіць бульба, то ўродзіць жыта ці яшчэ нешта. Яшчэ сказаў Бог, што і людзі на гэтай зямлі будуць таленавітыя, на музыку, песні, вершы - здатныя, на дойлідства - таксама; жанчыны будуць прыгожыя, дзеці - дужыя, кемлівыя
Художники передают красоту родной природы картинами. Они могут нарисовать родные края, национальные праздники, одежды, обычаи и традиции. Музыканты поют песни и пишут музыку о своей родине, заключая все ее величие в рифмы. Поэты пишут стихи, рассказы. Описывают родные земли, людей, улицы. Конечно, все это совершается не без вложения частички души в свое творение.