Доспамбет жырау - қазақтың белгілі ақыны әрі қолбасшысы. XV ғасырдың 90-шы жылдары Азау қаласында (қазіргі Ростов облысында) дүниеге келген. Ол Кіші Ноғай ордасының әскери шонжарлар отбасынан шыққан. Доспамбет Бақшасарай мен Стамбұл қалаларында болып, жақсы білім алған. Отыз жылдай ғана өмір сүрген ақын ұрпақтарына өзінің құнды поэтикалық шығармаларын қалдырған. Оның өлеңдерінде жауынгерлердің жорықтары мен ерліктері жырланған. Батырларға тән ар-ождан мен намыс үшін күрескен жауынгерлерді керемет суреттей білген.
Доспамбет жыраудың толғау түрінде жазылған бірнеше шығармасы сақталған. Олар: «Айнала бұлақ басы тең, Азаулының Стамбұлдан несі кем», «Арғымаққа оқ тиді», «Айналайын, Ақ Жайық».
Госпожа Простакова - глава семьи, женщина с "адским" характером, злая и жестокая. Она безжалостна к своим крепостным, которых постоянно оскорбляет и бьет. Господин Простаков - это настоящий "простачок", безвольный и глупый мужчина. Он слепо верит своей жене и очень ее боится. Он терпит оскорбления и побои от жены. Простаков - безразличный и молчаливый соратник своей супруги. Митрофанушка Простаков - единственный сын Простаковых, 15-летний подросток. Митрофан - избалованный, грубый, ленивый, невоспитанный и необразованный человек. Митрофанушка перенял от своей матери ее худшие качества. Это была характеристика семьи Простаковых в комедии "Недоросль" Фонвизина: краткое описание членов семьи. Скотинин- крайне невежественен, глуп. Единственный интерес его жизни – свиньи, разведением которых он занимался. Ради денег рассчитывал жениться на Софье, племяннице Стародума. Из-за этого соперничал со своим племянником Митрофаном, конфликтовал с Простаковой: «Дойдет дело до ломки, погну, так затрещишь».
Доспамбет жырау - қазақтың белгілі ақыны әрі қолбасшысы. XV ғасырдың 90-шы жылдары Азау қаласында (қазіргі Ростов облысында) дүниеге келген. Ол Кіші Ноғай ордасының әскери шонжарлар отбасынан шыққан. Доспамбет Бақшасарай мен Стамбұл қалаларында болып, жақсы білім алған. Отыз жылдай ғана өмір сүрген ақын ұрпақтарына өзінің құнды поэтикалық шығармаларын қалдырған. Оның өлеңдерінде жауынгерлердің жорықтары мен ерліктері жырланған. Батырларға тән ар-ождан мен намыс үшін күрескен жауынгерлерді керемет суреттей білген.
Доспамбет жыраудың толғау түрінде жазылған бірнеше шығармасы сақталған. Олар: «Айнала бұлақ басы тең, Азаулының Стамбұлдан несі кем», «Арғымаққа оқ тиді», «Айналайын, Ақ Жайық».