Горава, карэннага русака са старой маскоўскай фаміліі, які быў паранены
ў сутычцы з атрадам паўстанцаў пад Ракавам і адасланы «ў тыл» на лячэнне.
Сімпатыі чытача, здаецца, павінны быць на баку Пора-Леановіча: чалавека, якому
не давярае сам генерал урадавых войск. Бо ці можна прыхільна ставіццаі да
чалавека, роля якога - шпіёніць? Але гэта толькі першае ўражанне. Горав, які ў думках апынуўся ў Маскве, успамінае сваю старэнькую маці,каханую дзяўчыну Надзейку, марыць аб мірным жыцці. І раптам - стрэл! Гэта
страляў-забаўляўся з дуэльных пісталетаў Пора-Леановіч. Горава ўразіў (каторы
ўжо раз! ) яго сухі прыгожы твар, белыя валасы, бакенбарды і, галоўнае,
страшнаватыя блакітныя вочы, у якіх бачная была пагарда да ўсяго. І яшчэ рэзкі
шрам паўз брыво і левую скронь - адмеціна двубою. Гораў хоча неяк абразуміць Пора-Леановіча, гаворачы, што да свайго
народа трэба адносіцца з павагай, што людзі не вінаватыя, калі дрэнна робяць
улады, той адказвае, што народ - гэта быдла, якое па галаве трэба біць. І ваша,
і наша, і польскае, і ўсякае. Іншага яны не варты. Людзей не шкадуй. Ні жанчын,
ні дзяцей. Ідзі па трупах, і добра табе будзе. Менавітагэтая вераб’іная ноч паказала, якія розныя тыпы людзей увасабляюцьПора-Леановіч і Гораў. Мы ўбачылі, што адзін з іх люта ненавідзеў людзей, а
другі ганарыўся сваім народам. Такія людзі, як капітан Пора-Леановіч, не
павінны жыць на зямлі, - падкрэслівае аўтар, - і адмоўны герой гіне на дуэлі.
Объяснение:
Привіт Швайко!Нещодавно прочитала роман про твої пригоди.Мені дуже сподобалось,особливо частина "Самі на острові"я була вражена,вам не було моторошно самим бути на острові?Чи не були думки що на вас нападуть татари?Але я сподіваюсь що ви сильні і мужні хлопці тому їх не боїтесь.Барвінок був справжнім захисником,нічого не боявся.
З нетерпінням чекаю на відповідь твій
09.12.2020(або будь яку дату)
Санько мені сподобався тим як ти незраджував своїх друзів. Хоча ти був такого віку як я, ти бився з татарами. Це був дуже відважний вчинок. Якби я був на твоєму місці, то я б напевно злякався. Ну, бувай, до навих зустрічів.
09.12.2020 ( або іншу дату)
радість — життєстверджувальний мотив, який наділяє кожного оптимізмом, гарним настроєм. лірична героїня вірша сповнена життєвого оптимізму, вона несе радість у серці, причини її пояснити не може. До неї «радість тулиться», і це піднесення передається поетичним порівнянням «як безжурний вітрогон-хлопчина», що не встоїть на місці, не дає зупинитися. Він не зважає на жвавий міський рух, йому потрібні простір, широке поле для діяльності, тому не йде, а пролітає, і «похмурі люди» тільки підкреслюють радість, щастя героїні, її прагнення до дії.
Объяснение: