Однажды в городе Вормикс одна банда преступников, ночью, убив стражу прокрались во дворец королевы и набросили на королеву мешок, пока она спала и утащили еще в мешке. Слуги королевы собрали весь народ, чтобы сообщить о том, что королеву похитили. Всех это повергло в шок, но один смельчак вызвался Смельчак этот был кот Иолаф в шапке вампира, а к нему присоединились демон Флай и червь Вилли. Им дали все необходимое: продовольствие, снаряжение и карту Вормикса. На карте были все леса, острова, пещеры, туда ступало очень много жителей Вормикса, но никто оттуда не вернулся ни живым, ни мертвым.
На следующий день эти трое смельчаков отправились в путь и добрались до леса Смерти ( так назывался этот лес ) и они решились отправиться туда. Было мрачно. Там были такие уродливые звери, что казалось, что это не звери, а мутанты из Чернобыля. И тут демон Флай услышал вопль. - Слышите вопль? Сказал Флай. - Да, слышу. ответил Вилли. - И я слышу. Сказал Иолаф. С каждым их шагом вопль становился все громче и громче, и тут они увидели кабана и он побежал за смельчаками. Флай, Иолаф и Вилли побежали куда глаза глядят, самое страшное было то, что к тому кабану присоединилась еще парочка кабанов. Наконец Флай, Иолаф и Вилли нашли укрытие.
Флай: -Ну и как мы их одолеем?
Иолаф: - На что нам тогда лук и стрелы, которые нам дали?
Флай: - Боюсь они их не пробьют.
Вилли: - Еще как пробьют.
И стрельнул Вилли в одного из кабанов и поранил его.
Вилли: - А вы сомневались.
И тогда Иолаф и Флай вместе с Вилли, начал стрелять в кабанов и в конце концов убили их.
Вилли: -Надо экономить стрелы.
И пошли они дальше.
Якім і Паўлінка раяцца, што рабіць, каб бацькі дзяўчыны далі дазвол на шлюб. Стары Крыніцкі не любіць настаўніка і не жадае мець зяця з мужыкоў. Якім прапаноўвае ўцячы і абвянчацца цішком: "Бацькі спачатку пазлуюць, пазлуюць трохі і адпусцяцца, - ведама, бацькоўскае сэрца". Паўлінка баіцца. Дамаўляюцца, што заўтра пасля вечарынкі самы раз здзейсніць задуманае. Якім дае дзяўчыне свой фотаздымак. Паўлінка хавае яго за абраз, калі настаўнік пакідае хату.
Вяртаюцца з кірмашу п'янаваты Крыніцкі з жонкай. Альжбета пытаецца, з кім ён начаставаўся. Муж адказвае, што з зяцем, панам Быкоўскім. Альжбеце "зяць" не падабаецца. Дачка заяўляе, што пойдзе замуж толькі за Якіма Сароку. Бацька злуе і сварыцца.
У хату ўвальваецца п'яны Пранцысь Пустарэвіч з жонкай. Крыніцкі скардзіцца на дачку, што "спуталася з гэтым... бязбожнікам, і хоць ты ёй вар на галаву лі".
Паўлінка расказвае Агаце пра сваю бяду. Старая кабета раіць слухаць бацьку і маці, хваліць Якіма. Дзяўчына палохае Агату, што павесіцца, калі яе разлучаць з каханым.
Высвятляецца, што Пустарэвіч дрэнна прывязаў кабылу і яна ўцякла. Агата з крыкам гоніць Пустарэвіча дамоў.
Крыніцкі загадвае Паўлінцы заўтра "злавіць зяця, аб якім ён ёй сягоння гаварыў". Дастае з-за абраза куплены на кірмашы каляндар, а разам з ім - фотакартку Якіма Сарокі. Паўлінка хоча забраць здымак, бацька не аддде.
Вяртаюцца Пустарэвічы, знайшоўшы кабылу прывязанай пад паветкай. Усе разглядаюць фотакартку, потым Крыніцкі рве яе. Пранцысь прапануе выпіць хаўтурнага. Паўлінка са словамі "Па кабыле сваёй пі хаўтурнага, а не па чалавеку, якога і падноскаў не варты!" вырывае з рук пляшку і б'е яе. Усе здзіўлены. читать дальше >
