Бақытты болу үшін асып-тасқан бай не болмаса атағың жер жарған атақты болудың қажеті жоқ сияқты. Ең бастысы өмірге келген соң өзіңнің жолыңды қалыптастыру. Ол дұрыс жол бола ма, теріс жол бола ма өзіңе байланысты. Бірақ, бір нәрсені бірген абзал «бақыттың кілті өз қолыңда». Жарық дүниеге келген сәттен бастап ата-анаңның аялы алақанында боласың, одан кейін мектепке барасың, содан кейін өзің жасауға тиіс таңдаулар тұрады. Міне, солар сенің ары қарай қалай өмір сүретініңе байланысты. Мамандық таңдау, егер дұрыс мамандық таңдасаң, құлшына еңбек етіп жемісін көресің. Ал, егер өзің қаламайтын мамандық бойынша жұмыс істейтін болсаң, ешқандай қызық та, құлшыныс та болмайды. Жұмыс жасап жүріп өзіңді бақытты сезінуге де бақытсыз сезінуге де болады. Одан кейін отбасы құру. Сыйластыққа, сезімге құрылған отбасының ғұмыры ұзақ болатыны сөзсіз. Айтайын дегенім, өз жан-дүниеңмен жиі сырлас. Жүрегің нені қалайды сол бойынша әрекет жаса. Жақсылық жасаудан ешқашан да бас тартпа. Міне, сонда ғана өзіңді бақытты сезінесің.
Лука Лукич Хлопов – один из персонажей комедии «Ревизор», чиновник в уездном городе, смотритель училищ. Он относится к веренице государственных служащих, от которых зависит благополучие города. Главные качества этого персонажа – смирение и запуганность. В отличие от Земляники, который является двуличным пронырой, и Городничего, который возомнил себя царем и богом города, Лука Лукич – тишайший трус. Его любимые фразы: «как бы чего не случилось» и «авось пронесет». Он во всем и полностью соглашается с городничим В те времена в стране не приветствовались прогрессивные взгляды и вольнодумие. Особенно это касалось учебных заведений, так как именно там юношеству могли внушаться вредные антиправительственные идеи.
