«Үш жүзге біздің қазақ бөлінеді, осылай шежіреден көрінеді. Саны көп, сапасы жоқ, һәммадан бос, ғылымға мойын ұсынбай ерінеді...». Халқының кемшілігін айтып, Міржақып Дулатов бір ғасыр бұрын осылай кейістік білдіріпті.
Одан бері адам да, заман да өзгерді-ау. Біздің жұрт бүгін қалай? Міржақып сынға алған ғылымға деген енжарлықтың шекпенін шешті ме, ғылымға бет бұрды ма?
Азаттық алғалы қазақ ғалымдары мыңдаған ғылыми табысты түгендеп паттентеп үлгеріпті. Бірақ, үлгергені не керек, жаһанның жуандары мойындаған инновацияларын өндіріске енгізе алмай, еңселері түсіп жүр. Ғылым мен өндірістің арасында байланыс жоқ, өйткені.
Елге игілік әкелер туындылар тұншығып жатыр. Оларды тәжірибеден өткізетін қаражат, я өнеркәсіп тағы жоқ. Сананы тұрмыс билеген заман ғой, амал нешік өнертапқыштардың бірі шетел асса, енді бірі елеусіз қалған еңбектерін қаржысы көп көлденең көк атты шетелдіктерге сатып жүр.
1. Алеша Чернушку.
2. Чернушка ведёт Алешу в Подземный город через комнату старушек.
3. Знакомство с королем Подземного города. Чернушка - министр.
4. Подарок Алеше в благодарность за Чернушки - исполнение желания. Волшебное зерно.
5. Экскурсия по Подземному городу.
6. Алеша пробует действие волшебного зерна и становится знаменитым.
7. Он становится дерзким, самолюбивым и теряет зерно. Наказание Алеши.
8. Алеша нарушил слово, предательство.
9. Последняя Встреча с Чернушкой. Жители покидают Подземный город.
10 Алеша становится прежним.
Объяснение:
То тут, то там срывал оваций плеск.
Больной старик, мальчишка и собака
Трёх чистых душ - надежда на просвет!
А где - то дачный дом господ сварливых,
Не знающих отказа и нужды ,
В высокий рубль собаку оценили
Забавы ради, но не для души!
Он- верный друг, он - больше чем собака,
Для детской незапятнаной души ,
Но сторожа рука, не зная страха,
Крадёт Арто , а вместе с ним мечты!
Как можно слушать чьи - то уговоры,
Когда в беде твой верный друг - Арто!
Не остановят барские заборы!
Прыжок! Соскок! Скорей ко мне, Арто!