Қазақ халқының өзіндік күнтізбесі мен космонимдік түсінігі болғаны белгілі. Көшпелі өмір салтымен айналысқан қазақ халқы көне ғасырлардан бері табиғат мен қоршаған ортаны, аспан әлемі мен жұлдыздардың орналасуын зерттеген, сөйтіп күнтізбе жүйесін жасаған. Егер орыс халқын алар болсақ, олардың күнтізбесіндегі ай атауларының барлығы грек, латын тілінен келген атаулар. Ал қазақтағы ай атауларының барлығы – қазақша. Осы деректің өзі қазақта бөлек күнтізбенің болғанын дәлелдей.
Қазақ күнтізбесінде ай атауларымен бірге амал атаулары да бар. Оны айырып алу үшін халық ұғымындағы «ай» мен «амал» түсініктерін ажыратып алған жөн. Мәселен, ай дегеніміз – көне түркі күнтізбесі бойынша отыз не отыз бір күннен тұратын жылдың он екіге бөлінісі. Ең алдымен, ай мен амалдың айырмашылығы олардың ұзақтығы мен сандық шамасында жатыр. Амалдың ұзақтығы айдың уақытына тең емес. Амал ары кетсе жарты айға ғана созылады. Әйтпесе, екі-үш күн, немесе екі аптаға созылуы ықтимал.
Русский поэт Иван Саввич Никитин, за свой короткий жизненный путь (он прожил 37 лет), оставил достойное наследие своего творчества, которым интересовались многие композиторы. Многие стихи автора сейчас известны, в особенности благодаря песням, которые очень мелодичны и звучат легко и ложатся на душу. В стихотворении «Ярко звезд мерцанье…», автор очень красочно передает теплое летнее утро, раннюю зарю, напоенную росами и утренней свежестью.Вначале стихотворения автор описывает красоту ночного неба, наполненного ярким мерцанием звезд и сиянием месяца. Затем с небесной красоты поэт переводит взгляд на красоту земную, где все поля и леса спят, укутанные молчаливой тишиной. Однако тишину нарушает «смех и разговор» - это косари развели жаркий костер. И где-то там по высокой траве бродит одинокий конь. Эти строки описывают чудесную картину теплой летней ночи.Дальше в стихотворении открывается картина, показывающая наступление рассвета, начинающегося с песни молодого парня, который в это утро самый счастливый человек на свете. Он, радуясь, утру и чудесным бескрайним полям, «пляшет-приседает, соловьем свистит». Эту песню слышно очень далеко и «песне отвечает коростель в лугах». В романтичном и радостном настроении счастливой души, автор передает собственные переживания и чувства, которые переполняют его внутренность – он молод и полон сил.Русская природа, воспетая Никитиным в этом стихотворении, заставляет гордиться ее «золотыми нивами», «гладью и блеском» голубых озер, светлыми заливами и бесконечными просторами. Через это стихотворение, автор учит видеть, чувствовать и пропускать через себя, прекрасное в природе и простом крестьянском труде, который нелегок, но так благодарен, что «так и льются сами
Қазақ халқының өзіндік күнтізбесі мен космонимдік түсінігі болғаны белгілі. Көшпелі өмір салтымен айналысқан қазақ халқы көне ғасырлардан бері табиғат мен қоршаған ортаны, аспан әлемі мен жұлдыздардың орналасуын зерттеген, сөйтіп күнтізбе жүйесін жасаған. Егер орыс халқын алар болсақ, олардың күнтізбесіндегі ай атауларының барлығы грек, латын тілінен келген атаулар. Ал қазақтағы ай атауларының барлығы – қазақша. Осы деректің өзі қазақта бөлек күнтізбенің болғанын дәлелдей.
Қазақ күнтізбесінде ай атауларымен бірге амал атаулары да бар. Оны айырып алу үшін халық ұғымындағы «ай» мен «амал» түсініктерін ажыратып алған жөн. Мәселен, ай дегеніміз – көне түркі күнтізбесі бойынша отыз не отыз бір күннен тұратын жылдың он екіге бөлінісі. Ең алдымен, ай мен амалдың айырмашылығы олардың ұзақтығы мен сандық шамасында жатыр. Амалдың ұзақтығы айдың уақытына тең емес. Амал ары кетсе жарты айға ғана созылады. Әйтпесе, екі-үш күн, немесе екі аптаға созылуы ықтимал.
Объяснение:
дұрыс болмаса кешір